Monaco'nun atletizm açısından Galatasaray'dan çok üstün olduğu bilinen bir gerçek. Bu durumda benim görüşüm fizik gücü, ekonomik kullanacak bir taktik anlayışla oynamaktı. Ama Galatasaray ilk devreyi sanki RAMS Park'ta oynuyor gibiydi.
Oyunu domine ettiler, alışılmış takım presiyle Monaco'yu büyük ölçüde oynatmadılar. Hücum girişimlerinde de iki tane çok önemli pozisyon kaçtı. Hele İlkay'ınki çok netti. Ama ikinci yarıda işler terse döndü.
Galatasaray oyundan düştü. Arka arkaya tehlikeli rakip ataklar gelişmeye başladı. Biri penaltı olmak üzere çok net de pozisyonlar buldular. Gecenin başarılı ismi Uğurcan sakatlanıp çıktı.
Sahaya girerken önce rakip teknik direktörün yaptığı Fair-Play dışı harekete sinirlenen Günay, oyuna konsantre olamayınca kornerden basit bir gol yendi. Rakip o moralle iki net pozisyon daha kaçırdı. Sonra Monaco'nun çok fazla değişikliklerle oyun düzeni bozulunca Galatasaray son bölümde yoğun bir baskı kurdu ama skoru değiştiremeyince iş Atletico Madrid maçına kaldı.
Torreira her zamanki gibi başarılıydı. Barış Alper, çok mücadele etti, çok faydalı oldu. En büyük hayal kırıklığı çok iyi marke edilen Osimhen'in düşük performansta kalmasıydı.
İlkay ilk devre genelde iyi oynadı ama öyle bir gol kaçırdı ki bu da takıma çok pahalıya mal oldu. Leroy Sane de gücü yetene kadar hem top saklayarak hem de dribblinglerle rakibi oldukça zorlayan isimdi.
