Adalet

FETÖ'nün kurduğu kumpas davası için Silivri'ye giden Aziz Yıldırım'ın açıklamalarına baktım.
O kumpası kuranların hala futbolun içinde uzantıları dururken, Fenerbahçe'nin çalınan yıllarının hangi cezayla ödeşebileceğini düşündüm.
Aziz Yıldırım yok yere bir yıl hapis yattı.
Fenerbahçe Avrupa'dan men edildi, Türkiye'deki ganimet avcıları "gammazlık" yaptı!
Aziz Yıldırım nezdinde Fenerbahçe'ye kurulan kumpasın bedelini Fenerbahçe maddi ve manevi olarak ödedi.
"Bana o yıllarımın hesabını verin" diyen Fenerbahçeli bir çocuğun karşısında hangi adalet o yarayı sarabilir?
Hangi ceza o yılları geri getirebilir?
Keşke bir cezayla bütün yaralar sarılabilseydi!

Bizler kumpasların futbola egemen olduğu zamanları da gördük, siyah beyaz yılların asil insanlarını da.
Bir adam tanırdım semt pazarlarına akşam çökünce ezik domatesleri toplardı.
Karşısına çocuk bile çıksa üstünü başını toplardı.
Kimseye boyun eğdiğini hatırlamam el etek öptüğünü de.
Zorbalara boyun eğmekle kurtulacağını düşünen korkaklar için not düşerdi sohbet aralarında.
"İnsanın başına ne gelirse eğilmekten gelir!"

Bir adam tanırdım aklının duvarlarına yazardı isyanlarını, onurunu hiçbir şeye değişmedi.
Maçlara giderdi mahallenin çocuklarıyla.
Takım tutmanın adaletle bağını öğretirdi, üzümünü yiyip bağını sormayanlara inat!
Elinin tersiyle iterdi haksız kazancı.
"Şartlar eşit değilse kazananlar kazanmış sayılmaz" derdi.

Bir adam tanırdım başkasının çocuğu bile hastalansa kolundaki saatini satardı ilaç parasına.
Kimseyi satmazdı en dar gününde bile.
Bir demli çayla huzur bulurken, herkese ısmarlardı.
Cebinde olmasa da hayatı gönlünden öderdi.
"Bir çocuk denize düştüğünde, yüzme bilmediği halde denize atlamayan adam değildir" derdi.

Bir adam tanırdım yoksuldu ama gönlü gani adamdı.
Mithatpaşa Stadyumu'nda da maç izledi Vefa Stadı'nda da.
Kimseye kötülük ettiğini ağzından bir küfür çıktığını duymadım görmedim.
Dönemin bütün spor yazarlarını okudu da kimsenin canına okumadı.

Bir adam tanırdım meleklerin göğsünde öldü.
Yoksulluk içinde yaşadı da dünyadan alacaklı gitti.
Bu ülkenin bütün namuslu insanları böyle adamları tanır ve onların hikayesini bilir.
Çünkü böyle adamların her dilde tanımı aynıdır; "insan!" İnsanlığın rütbesinin onur olduğunu bilen sıradan bir insan.

Her haksızlıkta bir yıldız eksilir gökyüzünden.
Başkaları "yıldız kaydı" der, bizler "bir can gitti" deriz.
Anlamayanları da hesap gününe bekleriz!
Çünkü biliriz ki yaptıklarından utanmayanları utandırır hayat.

İnsanlara kumpas kuranların utanmadığı bir dünyada adaletin yerini bulmayacağına inansak da ilahi adalete inancımız tamdır.