Olimpiyat evi

Maç sıklığından ve de gündemin hızlılığından yazamayabiliyoruz. O nedenle bir not düşeyim istedim... Şike konusunun "öteki tarafa" havale edileceğini taaa en baştan söylemiştim... Gelinen nokta kademe kademe "Erzurumlu hocadan da bir görüş alalım"a kadar gidiyor gibi... Bakarsınız olağanüstü genel kurula Erzurumlu hocamız davet edilir, olur ya... Görüntü bu!

Gelelim Olimpiyat'a... "Sertlik yanlısı" bir takım ve geçen yılın etkisinde bir hakem. Hava güzel.
Seyirci (şartlar dikkate alındığında) mükemmeldi. Futbolun sert bir oyun olmasına kimsenin itirazı yok. Yok da bu maçta biraz abartılı sertlik yok muydu? Olcan Adın, şüphesiz Ünal ve Gökhan sonrası Trabzonspor'un "prenstij transferi"dir.. İsterim ve alırım hareketidir. Allah için Olcan daha ilk maçında "fark yaratabilecek transfer" olduğunu göstermiştir.

Olcan'la hızlanan ama Olcan'ı sadece aklına geldiginde kullanabilen bir Trabzonspor sistemi izledik. Üçlü sıkıştıran bir rakip ve her sıkıştığında da mutlaka faul yapan bir Belediyespor vardı Olimpiyat'ta... Sayamadık. Bir takımın neredeyse yarısı sarı kart görüyorsa varın sertliği siz hesap eyleyin! Sarı kart krizinin kırmızıya dönüşmemesi büyük şanstı.

Ve Burak Yılmaz... Maçın herhangi bir bölümünde mutlaka sahne alacağını bilip, maç sonunu beklemek. İste Trabzonspor taraftarının psikolojisi artık bu! 2 gol daha ekledi ve 19 gole ulaştı...
Daha sakin kalabilmeli... Gerisi zaten ayaklarına kalmış.