Tarihe böyle geçmeli

Genelde belgesel izlemeye bayılırım. Geçen hafta son izlediğim iki DVD'de Galatasaray'a aitti. Birisi G.Saray'ın Neuchatel Xamax diğeri ise G.Saray'ın bugününü reddedercesine İngiliz devi Arsenal'i yenip kazandığı UEFA Kupası final maçı görüntüleriydi. Bir an o günkü G.Saray formasını giyip terleterek kupalara uzananlarla, bugün G.Saray formasını giyip kulübün ayaklar altına alınmasınahizmeti geçenleri karşılaştırdım. O günlerde de bu takımın yabancıları ülkelerinin sıradan futbolcularıydı ama savaşçıydılar. Taffarel, Popescu, Hagi, Capone, Marcio'yu unutmak mümkün mü? Bunlar Pele miydi, Marodona mı? Hiçbiri! Ama onlar aslan yürekliydiler, cesurdular. Peki ya bizimkiler? Vedat, B.Korkmaz, Tugay, Arif, Okan, H. Şükür, M. Bölükbaşı. M.Yozgatlı, Fatih, Ahmet, Emrah, Ü. Davala, H. Şaş, Burak, Kerem, H. Ünsal, Ergün, Emre Belözoğlu... UEFA Kupası'nı G.Saray müzesine armağan eden bu matadorlar da hâlâ gönüllerde inanın. Şu realiteyi kimse göz ardı etmemeli.

Bayrak düştüğü yerden kalkar
Mutlak başarı için ne yönetim, ne teknik direktör ne futbolcu tek başına faktör değil. Bunlar bir araya geldiği zaman bir ruh, bir takım ortaya çıkıyor tıpkı 2000'deki gibi. Bir anda yenilmez armada oluyorsunuz. Bugün G.Saray her anlamda dibe vurmuş durumda. Ama "Bayrak düştüğü yerden kalkar" derler. Bence Aslantepe'deki Arena Stadı da yeni G.Saray için milat olmalı. Yönetim hemen o görkemli stada yakışacak yeni G.Saray'ı oluşturmalı. Tabii ki lafla değil, icraatla. G.Saray, Ali Sami Yen'deki son maçı için bugün Gençlerbirliği'ni konuk edecek. Birçok Avrupalı dev bu statta yerle bir oldu. Ali Sami Yen'e veda da ona yıkışır gibi görkemli, yani galibiyetle olmalı. Sahaya başları dik çıkanlar, sahayı başları dik terk etmeli.
Ali Sami Yen'e veda tarihe böyle geçmeli.