Mektup!

Her eski yılla birlikte vicdanların gittiğini gördüğüm için yazıyorum bu mektubu!
Şiddetten ve nefretten başka sığınacak odaları kalmayanlara.
Çocuklarımıza hayatın güzelliğini değil, küfür kıyamet ortamını sunanlara!
Sosyal barışımızı en çok futbol konulu çarkın içinde lağvedenlere!
Kendi ruhlarına efendilik etmeyip çirkinliğin krallarına kulluk edenlere!

Siz teknik adamlar!
Çocuklar büyümez sevilmeden.
Onları umuttan ve sevgiden uzaklaştırıp nereye kadar gidebileceğinizi sanıyorsunuz?
Futbolumuz da büyümez, çirkinlikler terk edilmeden!
Nedir bu hırs, nedir bu intikam tutkusu?
Yumruklarınızı kabadayılığa sıkacağınıza, kalbinizi zarafete açın.
Çocuklarımızın futbol sevgisini "hayat borcuna" dönüştürmeyin.
Uykusunu kaçırmayın çocuklarımızın.

Siz başkanlar!
Ağızlarınız tabanca olmuş kurşun yağdırıyor!
Aklınıza geçsin sözünüz kabalığın beden diline değil.
Mahvettiniz futbolumuzu!
Borçlarınızı bile biz ödüyoruz!
Türk futbolunu paraladığınız yetmiyormuş gibi çocuklarımızı da harcıyorsunuz.
Alın o ucuz siyasetinizi cebinize sokun!
Ya kirli dünyanızın içinde kalın ya da çıkın ortaya sportmenliğin elini sıkın.
Karanfiliniz yoksa isteyin gönderelim!

Siz ekranların popüler beyleri!
Cılkını çıkardınız tartışmaların.
Efendiliğin pabucunu dama attınız!
İnsanları kaosa sürüklemek için yaptığınız yorumlarla yarattığınız pazarın, çocuklarımıza mezar olması gerekmiyor.
İcat ettiğiniz alfabede sevgi sözcükleri yok mu?
Hayatınızda ters yüz edilmiş ceket giymediniz eminim ama çirkinliğin elbiselerini çocuklarımıza giydirmeyin.
Yeteri kadar kurban verdik sizlere!

Siz futbol medyası!
Sadece para kazanmayı galibiyet sayıyorsunuz.
Bu kadar yenilgi yetmedi mi?
Bırakın sportmenliğin kalbini tekmelemeyi de, bir kere olsun çocukların onuruna bir cümle kurun!
Şunu iyi bilin ki, zorbalığın bodyguardı olmakla duyduğunuz gurur insanlık katında utançtır!
Ve sevgiden nasibini almayanların da elinden bir şeyler alacaktır hayat!

Siz futbolcular!
Önünüzdeki maçlara bakmaktan ve otomobil galerilerini incelemekten başka hünerleriniz var mı?
Kitap okumayan futbolcular insanlığın canına okur bundan haberiniz var mı?
"Şövalye mirası" diye bir gerçek vardır, emek hırsızları bunu bilmez.
Günahlarınızı rozet yaparak nereye kadar gidebileceğinizi zannediyorsunuz?
Beklenen en gerçek şeydir ölüm ve mutlaka gelir.
Her tabut el üstünde taşınır ama asıl mesele yüreklerde taşınmak!

2017 giderken arkasından bilerek el sallamadım.
Zaten gitmesi gerekiyordu da bütün çirkinlikleri ardında götürsün diye.
Ama biliyorum ki, yeni yıl eski yılın alışkanlıklarından asla vazgeçmeyecek.
Her şeye rağmen yeni yılda hala barış özlemi çekiyorsam, çocukları korumayı hala yasa biliyorsam.
Bu mektubu benim gibi düşünenler okusun yeter!
Dili kanlı delikanlıların (!) alfabesinde mektuplar okunmaz çünkü.
Onlar ellerindeki mektup açacaklarını da sadece cinayet aleti olarak kullanırlar!