Yeşeren umutlar

Dünya Kupası finallerini televizyondan izleyecek olan iki ülkenin çocukları, daha sonraki turnuvalara hazırlık anlamında karşı karşıya geldiler. Yeniden yapılanma arayışındaki Milli Takımımız için İrlanda bu anlamda iyi bir rakipti.
İlk 45 dakika bizim çocuklar için bir tanışma merasimi gibiydi. Sabırla yan paslar yaptılar, İrlanda takımı da sahasında bekleyince ortaya sıkıcı bir futbol çıktı. Arkaya atılan ilk uzun topta kalemizde verdiğimiz tehlikeli pozisyon, kuşaklar değişse de bazı şeylerin hiç değişmeyeceğinin kanıtı gibiydi. Umalım ki değişsin. Artık oyunun kontrolü bizdeyken bu kadar basit pozisyonlar vermemeliyiz.
Elbette skorun bir önemi yok, önemli olan yeni bir jenerasyon ararken iyi bir sistem oluşturmak ve uzun vadeli başarı kovalamak. Bu düşüncelerle maçı takip ederken ikinci yarının başlarındaki heyecanımız ve kaleye dikine gidişimiz olumluydu. Golden sonra daha iyi oynamamız gerekirken, paslarımız yerini bulmaz, rakip üzerimize gelir oldu; garip şekilde şaşkına döndük vesselam.
Sanırım bu da genlerimizde var!

Yeter ki sabırlı olalım
Her neyse, yine de kazanma azmiyle oynayan, yaptığı işin heyecanını duyan bir Milli Takım izlediğimi söyleyebilirim. Bu takımın geleceği olarak gördüğüm; Yusuf Yazıcı, Okay, Cenk Tosun, Yunus Mallı, Enes Ünal, Emre Akbaba, Çağlar, Hakan Çalhanoğlu için tek olumsuz kelime etmem. Bu çocuklara hep destek, tam destek.
Yani... Yanisi şu; Elimizde iyi gençler ve onlara uyum sağlama konusunda sıkıntı yaşamayan Mehmet Topal, Gökhan Gönül, Hakan Çalhanoğlu, Serdar Aziz gibi daha tecrübeli yıldızlarımız var. Oğuzhan'ı, FIFA onay verdiği zaman Tolgay'ı da aralarına kattığımızda keyifle izleyeceğimiz bir Milli Takım ortaya çıkar ki, ben bunun eninde, sonunda olacağına çok inanıyorum.
Yeter ki biraz sabırlı olalım ve skordan önce sisteme odaklanalım.