Yelkenler suya!

Her iki takım da birbirinden ürkerek ortada sanki alınması gereken puan yokmuş gibi "ne şiş yansın ne kebap" kavlince koşturdu durdu.
Sahada 'heyecan' denilen bir şey yok. Futbolcular golü adeta dışarıdan gelmesi muhtemel birisinin atmasına umutlarını bağlamışlar(!) Trabzonspor kulübesinde de ne Abdullah hoca ne de başka birisinde 'heyecan, hırs, kazanma azmi' denilen hiçbir kıpırdanma görülmedi. Maçların bitmesine daha iki ay olmasına rağmen hepsi teslim bayrağını çekmiş gibiydi.
Herkes alacaklarını garanti etmiş onun için didinip koşmaya kimseden bir gayret yok sanırım...
H H H
Gelelim maçta birkaç pozisyona...
Nwakaeme başlarda kalenin dibine kadar sokuldu. Kaleci ile arasında iki metre var. Tamamen kapalı bir açı altında ceza sahasında üç de Trabzonsporlu bomboş bekliyorken topu kaleciye nişanladı. İnanın bizim zamanımızdaki hocalardan birisi olsun onu o anda dışarı alırdı.
Milli arada takımların daha da hırslanıp, kendilerine çeki düzen vereceği, hatalarını telafi edeceği ortaya daha kalite futbol koyacakları zannedilse de durumun hiç de öyle olmadığı görüldü. Trabzonspor'un orta sahası Bekasates, Yunus, Yusuf ile bu kadar kötüyken (sadece Abdulkadir bir şeyler ortaya koydu) rakip takım da bundan yararlanıp kazanamadı. Sivas'ta da 'futbol' adına bir şey yokmuş.
H H H
Önemli bir çıkış gösterip dördüncülüğe kadar tırmanan Trabzonspor'da neden geri vites devreye girdi? Sanırım; teknik ve idari yönetimin olur olmaz zamanlarda, transfer haberleri uçurması, elbette mevcut oyuncuların oynama şevkini olumsuz yönde etkiler.
Bir de dördüncülüğün kaptırılmasının mümkün gözükmemesi ve üst sıraları çıkma ihtimali de olmaması yelkenlerin suya inmesine yol açmış gibi gözüküyor.
Bu istikrarsızlığın ve müsabaka içindeki ani form düşüklüğünün nedenini; fiziki yorgunluktan ziyade hocasından futbolcusuna kadar beyinlerdeki motivasyon yetersizliğinde aramak gerekir. Bunu çözmek de teknik ekibin görevi...