Hedefsiz kaldı

Oyun daha ilk yarı itibariyle bir müdahale ihtiyacı gerektirdiğinin sinyallerini verirken, Trabzonspor kenar yönetimi uygun reaksiyon gösteremedi. A.Gücü Diack'ı oyuna alıp Fırtına'nın orta sahasındaki geniş alanlarda sertlikle ve dinamizmle hakimiyetini katladı. Özellikle Markovic'in oyunun içinde olma çabası Trabzonspor adına önemliydi. Tabii Abdülkadir'in gitgide yükselen form grafiğini de belirtmek gerekiyor. Bu ikiliden Markovic'in sürüklediği bir pozisyonda verdiği usta işi pası Abdülkadir aynı ustalık ve soğukkanlılıkla bitirince oyunda bir türlü belirlenemeyen üstünlük, skor olarak Trabzonspor lehine geçti. Maxi Gomez'in rakip stoperlerle didişmek, orada boş alan oluşturmak, pozisyon aramak yerine kendini sürekli sağ kanada atıp 80 ve 90'ların klasik kanat oyuncuları gibi topu sürekli içeri kesmesindeki kerameti biz anlayamadık. İlk yarının kalan dakikalarında Ankaragücü oyunda denge ararken Trabzonspor'un Peres ve Visca ile savunduğu tarafı sık kullandı. İlk yarının sonlarına doğru bu denge arayışı yavaş yavaş Ankaragücü tehlikesi olarak belirmeye başladı.

İkinci yarı Ankaragücü bıraktığı yerden başladı. Trabzonspor da başlamak istemediği şekilde... Dar alanlarda hızlı paslarla rakibi saf dışı bırakıp alan bulma çabaları bazen ters tepince Ankaragücü bu tip pres denemelerini artırdı. Benzeri pozisyonlarda üst üste iki kez topu kaybeden Trabzonspor, ilkinde Hüseyin'in kritik müdahalesiyle pozisyonu engellerken, ikinci pozisyonda bu kadar şanslı değildi. Trabzonspor, öne geçtiği bir başka karşılaşmayı da hem oyun, hem skor olarak kaybetti. Gelinen nokta her şeyden önce gerçekçi ve profesyonel tespitler gerektiriyor. Tepeden tırnağa kadar.