Her şeye rağmen
Trabzonspor sezon başından beri bir oyun organizasyonuna bağlı kalarak, isimlerden ve eksiklerden bağımsız, şaşırtıcı bir istikrarla yoluna devam ediyordu.
Sanki uzun zaman boyunca efsanelerden dinlediği bir kıtayı keşfe çıkan adanmış bir mürettebatı vardı Trabzonspor'un.
Yolda geri hizmete çekilenler oldu, düşenler, yorulanlar oldu ama kürekler bir an olsun boş kalmadı.
Edar Ie, Hugo, Gervinho, Hamsik, hatta zaman zaman Djaniny ve Nwakaeme gibi oyuncuların eksiklerine rağmen organizasyon kendini ayakta tutmaya devam etti.
Burada gerçekçilik ve akıl, Trabzonspor'u bu yarışta tutan unsurların başında geliyordu. İlk yarı boyunca Beşiktaş'ın baskısına ve oyun direncine karşılık vermekte zorlanan Trabzonspor, eksiklerini doğru okuyarak ikinci 45 dakikaya yeni bir anlayışla başladı ve golü bulmakta gecikmedi.
***
Beşiktaş direnci, pas hızı ve baskısıyla Trabzonspor'un sol kanadındaki zafiyeti sonuna kadar kullandı. Nitekim önce penaltı, ardından da gol bu kanattan gelişen sayısız ataklar neticesinde geldi.Zorbay Küçük de maçın ruhunu okumaktan uzak kalan performansıyla maçı zaman zaman gerdi. Verdiği ve vermediği kartlarla oyunun akışına müdahaleleriyle vasat altı bir yönetim sergiledi. Siopis ve Larin arasındaki mücadelede verdiği kararlar doğru ama eksikti.
Larin'in çıkışı sonrası Trabzonspor ön alanda biraz daha etkin gibi görünse de bu etkinlik verimliliğe dönüşemedi.
Maçı muhteşem bir koreografiyle açan Trabzonspor tribünleri ise son dakikaları kabul edilemez bir sessizlikle geçirdi. Hatta tabiri caizse ses değil, bu defa sessizlik rekoru kırdılar. Maç sonunda Trabzonspor oyuncuları ve teknik ekibi sahada olanı sahada bırakmanın erdemini bir kere daha gösterdi tüm Türkiye'ye.
İstanbul'da benzeri maçlarda istenen skoru elde edemeyen ev sahipleri maç sonunu hakem ve federasyon üstünde baskı kurmak adına gerginlikle gölgelerken, Trabzon'da bunun tam tersi bir görüntü vardı.
Belki de Türk futbolunun ihtiyacı olan şampiyonluk yarışı bu şekilde maç bitimi gerginlikten uzak, centilmenliği elden bırakmadan, kayıpları da oyunun bir parçası gören liderlerdi yıllardır, kim bilir?
Ayrıntılar için lütfen tıklayın.
