Son hamle...

İster istemez geliyor aklına, yarışın kızıştığı ortamda "Cuma maçı da nereden çıktı?" diye...
Uygulanan program falan hiç önemli değil.
Yayıncı kuruluşmuş, rakibi bilmem ne zaman oynamışmış, statü böyleymiş... Kabul değil. Bu durum her şekilde bir adaletsizlik getiriyor.
Çok bilmişler atlar hemen: Avrupa'da senede 80 maç oynuyorlar. Öyle değil işte! Yarıştığın rakip senden iki gün sonra oynuyor. Bu maç değil sonraki maçta başlıyor aynı anda oynama işi. İşin içinde var aslında, eşit şartlarda götürme fakat bu maç hesap dışı. Uygulama sadece arkada kalana hizmet ediyor. Maçı oynarsın, dinlenir bir sonraki gün çalışmaya başlarsın. 3. gün kuvvet, sürat ya da başka bir şey, ağır bir idman.
Perşembe son bir provanı yaparsın. Cuma taktik işlerini tekrar eder, maçtan önceki gün ter idmanı ve biraz da teori ile maça hazır hale gelirsin.

Çizgi dışından müdahale
Öyle değil işte, o hakkı elinden alındı Trabzon'un.
Üstelik deplasmana gidecek apar topar.
Beş maç kaldı oynanmamış.Trabzonspor'un puan kaybetme ihtimali en yüksek maç bu. İşi zorlaştırıyorlar, çizgi dışından maça müdahale bu işte. Neresinden bakarsan rahatsız edici.
Ama olsun Trabzonspor'un ritmine karşı koyacak takım zor bulunur. Dışarıdan ne edilse sonucu değiştirmeyeceğine inanıyorum. İş top sahasının içinde bitecek. Sona az kaldı hedefi canlı tutan takım sayısı 6. Dördü kupaya oynuyor, ikisi şampiyonluk peşinde.
Yani Gaziantep ve İstanbul Belediye maçları belirleyici olur. Diğerleri isteseler de o ritme çıkamazlar.
Gaziantepspor'un son ana kadar oyunun içinde kalmasının sebebi odur işte.