Zor oyun...

En başından söyleyeyim: Bu futbol tatmin edici değil. Hedefi şampiyonluk olan bir takım bu derece baskı yememeli.
Stres, baskı, güvensizlik kelimelerini hiç kabul etmiyorum. Arkadaşları bile mecbur kalmadıkça onlara pas atmıyor.
Daha devreye varmadan olay patladı. Kasıt yoktu o an. Psikolojikti Engin'in yaptığı.
Bin pastan bir tanesini doğru kullanırsan, sonu böyle olur. İki kişi eksik oynuyor Trabzonspor.
Tek santrfor ve sağ açık mevkisi çalışmıyor.
Dörtlü savunma Engin, Colman, Jaja, Selçuk'lu orta blok daha ne yapsın.
Önde koşturanlar hiçbir işe yaramıyordu.
O iki mevkiinin bir damla katkısı olsa araya beş fark ile girerdi Trabzonspor.
İlk hücumunda öne geçti bordo-mavililer.
Kontra yakalayıp kaçırdı üç-dört pozisyondan gol çıkartamadı. Sol bek Ziya altı pastan vurdu, Onur kurtardı. Sonra yine soldan hiç baskı görmeden Grosicki vurdu...
Rıza hocanınki intihardı resmen santradan gerisini boş bırakmıştı. Tüm takım öne yüklendi iki gol buldu. Arkaya atılan her top pozisyon oluyordu. Önlem almadı... Burak ve Umut'un yer değiştirdiği an Trabzon'un üç puanı kurtardığı andı. Brozec iyi futbolcu, Alanzinho'nun katkısının farkındayım.
Müftüoğlu belki de en güzel maçını yönetti.