Ambalaj!

Kulüp başkanlarının bu kadar konuştuğu ve futbolun önüne geçtiği başka bir futbol ülkesi yok. Sürekli birilerini tehdit sürekli bir şantaj! "Şunu yaparız bunu yaparız!" Yaptıkları tek şey; yaratılan kargaşayla günü kurtarmak. Çünkü başarısızlıklarını örtbas etmek için tribüne oynamanın bütün halleri onlar için büyüklük sayılıyor! Sahada kazanamadıklarını masada kazanmak gibi kötü alışkanlıkları var. O yüzdendir ki kulüp başkanlarının aşamadığı kompleksler futbolun en büyük barikatıdır. Unutulmasın ki bazen koltuklar; üzerinde insan olsa da boştur! Oysa ne güzel şarkılarımız vardır bizim; "benim gönlüm sarhoştur yıldızların altında." Bu şarkının içindeki yıldız, alın teriyle kazanılan yıldızı temsil eder de her başkan bunun farkında mıdır acaba?

H H H
Soralım bakalım, futbolu kim batırdı başkanlardan başka? Marka değerini kim düşürdü? İnsanları birbirine düşürmenin ödülünü bu yıl hangi başkan alacak? Bütün hayatlarını yayın gelirleri üzerine kuranlar, olmayacak adamlara milyonlarca dolar akıttıkları için bir kere olsun kendilerini suçladı mı? Hayatın vicdanla ve çocuklarla çiçeklendiğini, futbolun formalarla olduğu kadar yüreklerdeki renklerle şekillendiğini söyledik de ne oldu? Boyaları çatlamış şampiyonluk tablolarının ucuz ressamları merdiven altında emir bekliyor. "Hangi renge boyayalım abi?" H H H
Hayat onurlu emekçilere yol gösterir; "taşı sıkıp suyunu çıkarın" diye. Parayı bulmaktan daha değerli olan suyunu çıkarabileceği taşı bulmaktır, gözyaşı tarlalarında "avanta" peşinde koşmak değil! Çünkü birbirlerine karşı ağza alınmayacak cümleler kuran başkanların, mesele para olduğu zaman ortak sofralar kurduklarını gördük. Onların kurdukları cümlelerin aslında insanları birbirine kırdırmak için namluya sürülmüş kurşunlar olduğunu zaten biliyoruz.

H H H
Eski kulüp başkanları geliyor gözümün önüne, asaletse asalet adaletse adalet. Bir kere konuşurlardı ama topluma ayna olurdu söyledikleri. Hiçbirinin ganimet peşinde koştuğunu görmedim, hiçbirinin hakemlerden medet ummak için sızlandığını duymadım. O zamanlar futbol sanat yerine geçerdi, gözyaşı kanalları temizdi yöneticiler zarifti. Dinlediğimiz şarkılarda bile inleyen nağmeler ruhumuzu sarardı ama eski adamların asaleti kalmadı ki nağmeleri kalsın!

H H H
Virüsün başladığı zamanlarda yine başkanlar ve adamlarını yazmışım. "Onlar para ve popülerlik uğruna ortak noktada buluşup çocuklarımızın geleceğini yediler, bizler futbol sevdasına birbirimizi yedik. Onların dedikleri dedikti üstelik utanmadan işaretlerini bekledik. Gündemi onlar belirledi bedelini çocuklarımızla birlikte ödedik. Gözlerimiz renk körüydü, birbirimizi nasıl kırdığımızı düşünmedik." Şimdi düşünüyor muyuz acaba? H H H
Gözden çıkarılmış değerleri savunmak zordur bu memlekette. Kendilerini sabit fikirlere kilitlemiş olanlara "anahtar cümleler" kurmanın alemi yoktur. Yıllardır kazanmanın her yolunu hak sayanların ve nasıl olursa olsun şampiyonluk duygusunu bu topraklarda canlı tutanların öldürdüğü değerlerden de haber yoktur. Bizim yazdıklarımız kimseyi ilgilendirmiyor olabilir ama kulüp başkanlarının yalanları da bizi ilgilendirmiyor. Onlar gözyaşı şişelerini doldurup ambalaj işine girsinler. Nasılsa renkleri belli!