Başarıya giden yol

Kim ne derse desin zor maçtı. Zor bir rakibe karşı, zor bir maç. Ligdeki çoğu takımın kaderini tek başına değiştirebilecek Abdülkadir Ömür ve Nwakaeme gibi iki oyuncu da yoktu üstelik. Hatayspor oyunu belli bir disiplin içinde oynamaya çalışan, rakibe pres tuzakları kuran, kazandığı topları ön alandaki etkili oyuncularıyla değerlendirmesini bilen bir rakipti. Böyle bir takım karşısında Trabzonspor, 20 dakika ısınma turlarını oynandıktan sonra oyunu başka bir seviyeye çekti. İlk pozisyonunu sağ tarafta oynayan Bakasetas'ın göbeğe doğru hamle yaptıktan sonra sol kanattan içeriye deplase olan Hamsik'e attığı topla bulan Fırtına, bu denemeden sonra hızını ve hücum çeşitliliğini iyiden iyiye artırdı. Ve iki forvet Cornelius- Djaniny işbirliği ile ilk gol hemen bu baskı sonucunda geldi. Trabzonspor'un ikinci golü ise organizasyon açısından lig tarihinde atılmış en güzel gollerin arasına girebilir. Üstelik bu muazzam organizasyon, her gerçek mükemmel gibi bazı kopma anlarını da aşarak gerçekleştirildi.

Mesela son anda topun kendisine gelmesini uman Djaniny, ellerini havaya kaldırırken Denswil topu Cornelius'un önüne kırmızı halıda yuvarlamıştı bile. Cornelius'a da bu 'Oscarlık sekansı' tamamlamak düştü sadece. İkinci yarı Hatayspor, bir silkelenme denemesiyle başladı ama bu sezonun süper kahramanı Uğurcan'dan iki kritik kurtarış geldi. Oynadığınız oyun -belirli aralıklarla bile- ne kadar üst düzey olursa olsun Uğurcan gibi çok üst düzey karakterlere ihtiyaç duyuyorsunuz. İkinci yarı Trabzonspor, bana göre ligin geri kalanı için zaman zaman ihtiyaç duyacağı bir oyun anlayışıyla oyunu daha geride kabul etti. Süper Lig kendine has özellikleri olan bir lig. Fizik gücünün, mücadelenin ön planda olduğu, bu ligde zaman zaman istediğiniz oyunu sahaya yansıtamadığı anlar olacaktır her takımın. Şampiyonluk hedefleyen takımlar da dahil. Başarıya giden yol, oyunun farklı ihtiyaçlarına aynı olgunlukla cevap verebilmekten geçiyor. Trabzonspor bu cevaplardan birini verdi, hem de en estetik şekilde…