Kırgın Arda

Kaybedilen maçlara, kaçan puanlara "futbolcuların üzülmediğini düşünen" hangi kafadır ki altyapıdan çıkan, kulübün gözbebeği bir oyuncuyu "aptalca küstürüyor". "Üç-beş kendini bilmez" diye geçiştirmemek gerek, yaşın yanında kuruyu da yakmaya kimsenin hakkı yok. Jo alemci olabilir ama Arda'yı kıskanan nasıl bir "arızalı kafa yapısıdır" anlamak mümkün değil. Genç kaptan, oyunun büyük çoğunluğunda ayağına topu sokmadı, oyuna katılmadı, takımını yönlendirmedi. Küskünlüğü o kadar açıktı ki "Kendi cevherine çamur atanlar bir yerlerine kına yaksınlar" demek geliyor içimden. Sanırım Bursa maçında o kına yakılmışlar bu sefer "Arda yalakalığı" yapacaklar, yapmalılar da! Milli Takım ve Galatasaray için bu kadar önemli bir oyuncuya, üç sezondur 'takımı sırtlayan' bir futbolcuya böyle davranılmaz. O'nun da 'kötü güne', 'formsuzluğa' hakkı var.

Milan Baros ruh kattı
Dönelim maça. Şurası muhakkak ki Milan Baros takıma yeniden 'ruh ve aşk' kattı. Çek oyuncu, sakatlanmasa ve uzun zaman takımını yalnız bırakmasaydı şu an 'ligin seyri çok farklı' olacaktı. Ama, futbol bu, sakatlık 'doğasında var.' Baros topu tutuşu, saklaması, rakibe baskı yapması ve pozisyona girmesiyle arkadaşlarının 'yeniden futbol oynamayı hatırlamalarını' sağladı. Neill için de 'özel bir paragraf' açmak gerekli. Avusturalyalı'nın top kesişi, mücadelesi ve en önemlisi topu oyuna sokuşu tam da 'Rijkaard isteğine' uygun. Mehmet Topalda mücadelesi ile Keita 'zekası ve öz güven dolu' katkısıyla 'övgüyü hak edenler' arasındaydı. Galatasaray için en büyük sıkıntı, rakibine üstünlük kurduğunda hızının kesilmesi. Manisa zaten 'can derdinde', bir puan için bile her tür riski almaya hazır. 'Dahasını aramak' varken kalende gol yersen, yine sıkıntıdan dudağın uçuklar. Galatasaray altın değerinde üç puanla evine dönüp derbi sonucunu bekliyor. "Umut bu belli mi olur"?