Madalyon...

Haliyle; Fatih Terim'in Milli Takım'ın başında olmasından hoşnutluk duymayan kalmadı. Kılıçdaroğlu bile aramış Estonya maçı sonrası...
Böyle olacağı da belliydi zaten.
Odasında "İmkansız diye bir şey yoktur, mucizeler biraz zaman alır" cümlesi ile yaşayan kaç kişi var ki hayatta. Tam da "her şey bitti" derken, bir maçı kazanıp Brezilya'da sahne alıp, futbol oynama hakkını kazanacak noktaya geldik. Aysal'ın müthiş kurumsallaşma yöntemleri, sportif başarıdan başka bir kriterle değerlendirilmeyeceğini zanneden ve Dünya Kupası'na katılma yolundaki son şansını kullanmak isteyen TFF, ülke mutluluğu ve esenliğine odaklı siyasetçiler, tüm unsurlarıyla her türlü tefrikaya muhtaç medya olarak BİZ, el birliğiyle bu işi bu noktaya kadar getirdik.
Bu dönemi tüm yönleriyle ciddi ciddi not ediyorum.
Bildiklerim ve tanıklık ettiğim olayların yanı sıra, bahsi geçen tüm dedikodulara kulak kabartıyor, olanları tanıklarından dinliyorum.
Gerçekten çok sürükleyici bir kitap hatta belki de bir film konusu... Hele hele Dünya Kupası'nda elde edilecek tarihi bir başarıyla taçlanırsa tadından yenmez şüphesiz.

Diğer yüzü bulanık
Terim'in Milli Takım ile tam zamanında vücut bulan bu heyecan verici buluşmasının hikayesi, iktidarından muhalefetine tüm Ankara'nın, takım ayrımı olmadan futbolsever çoğunluğun, medyanın her ne kadar hoşuna gitse de Galatasaray boyutunda paralel kurgudaki gelişmeler bir o kadar çetrefilli.
Madalyonun bir yüzü tertemiz ve ışıltılı ama diğer yüzü pek çoklarına göre hayli mat, bulanık, belki de; kirli.
Kimbilir belki de sırf bu yüzden o kitabın adı; "MADALYA'NIN DİĞER YÜZÜ" olacak günün birinde... Neyse; önce şu Portakal'ı bir soyalım da...