Çıtayı yükseltin

Birçok alanda olduğu gibi, şampiyonluğun hak edilmesi konusunda da kriterimizi evrenselleştirememişiz ne yazık ki.
Dolayısıyla Türkiye'de bir kulübün şampiyonluğu hak edip etmediğini de getirip sadece futbol takımının performansına indirgiyoruz.
Oysa "şampiyon" demek, ülkeyi uluslararası temsil demektir. Söylemeye gerek yok ki, bu temsilin içine kaçınılmaz olarak temsilcimizin maç oynadığı stadın hali de girer.
Bu durumda şampiyonluğa oynayan kulüplerin sorumluluğu, özverisi ve yatırımları iyi bir kadro ve teknik heyete sahip olmakla sınırlanamaz herhalde. Sanırım, Fenerbahçe ile şampiyonluk yarışındaki rakiplerini kıyaslarken, bu gerçekleri de göz önünde bulundurmak lazım.
Elbette bunları söylerken Bursaspor'un bu sezon sergilediği futbolu, puan cetvelindeki yerini küçümsemiyorum. Aksine tüm benliğimle saygı duyuyorum Timsahlar'ın sezon adına yaptıkları çıkışa, yaşattıkları hazlara.

TÜRK FUTBOLUNA ARMAĞAN
Ancak, şampiyonluk mücadelesi veren diğer kulüplerimize duyduğum saygı, onların kat etmesi gereken yolu görmezden gelmem anlamına da gelmez. Acı ama gerçek, Şükrü Saracoğlu, Kadir Has ve kısmen de Olimpiyat Stadı'nı dışarıda tutarsak, bugün Türkiye'de evrensel ölçülerde stadımız yoktur.
Olimpiyat ve Kadir Has'ın yapımında devletin katkısını biliyoruz. Ama Saracoğlu tamamen kulübün kaynaklarıyla Türk futboluna armağan edilmiştir.
Ülkemizde birçok büyük takımın basın tribünlerinin tuvaletlerinde bile ilkel görüntülerle karşılaşıyorsunuz. Yani olguya çok yönlü baktığımızda, Fenerbahçe'nin diğer rakiplerine oranla Türkiye'yi daha iyi temsil edebileceği gün gibi ortada.
Diyeceksiniz ki "Aziz Yıldırım'dan önce Saracoğlu farklı mıydı?" Haklısınız, ama 10 yıl öncesinden değil, günümüzden söz ediyoruz.