Artık iş kolay

Kendisine, hocasına ve birbirlerine inanmış futbolculardan oluşmuş bir onbirin aşamayacağı engel, yenemeyeceği takım yoktur herhalde. Çünkü sonuçta futbol takım oyunudur. Dolayısıyla yardımlaşma, arkadaşının nerede, ne zaman, ne yapacağını bilmek, anlamak, anlaşılmak, karşılıklı güven, en önemlisi sezmek gibi unsurlar bir maçın kazanılmasında tayin edici unsurlar haline geliyor. Söylemeye gerek yok ki, bir takımın yukarda altını çizdiğim bu kadar olumlu şeyi sahada hayata geçirebilmesi için gücünü mükemmele yakın şekilde organize etmesi gerekir. Doğrusunu söylemek gerekirse, Fener ilk 45 dakikada ideale yakın bir düzeyde başardı bunu. Galip olduğu halde gol kaçıran, ama buna rağmen rakibine tek pozisyon vermeden ilk yarıyı bitiren taraf oldu sarı-lacivertliler.

İstek ve sorumluluk
Garip, ama gerçek, bu kadar üstün şekilde ilk yarıyı bitirmiş ve üstünlüğünü ikinci yarıya da taşımış takımını "Fener gol, gol, gol, şampiyonluk gidiyor" şeklindeki arabesk bir tezahüratla ateşlemeye çalıştı güya trübünler, maalesef. Tabii, bu tavır da o ana kadar sakin, mantıklı ve bilinçli şekilde oynayan sarı lacivertli futbolcuların ayağına bağlanmış pranga oldu adeta. Yani, o tezahüratla birlikte hükmeden taraf, hükmedilene dönüştü ve 25 dakika rakip kaleye gidemedi neredeyse Alex ve arkadaşları. Elbette izahı zor bu görüntünün tek sorumlusu tribünlerdir diyemem. İkinci yarının büyük bölümünde süren olumsuzluğu sadece seyreden kenar yönetimi de en az o kadar sorumludur bence. Çünkü böyle bir dönemeçte, hayati derecedeki bir maçta teknik direktör katkısı ve iradesi daha etkili biçimde öne çıkmalıydı. Zira en çok da böyle maçlarda ihtiyacı vardır futbolcuların, teknik direktörlerine. İlk yarıdaki ruh, istek ve sorumluluk yetti bu maçı koparmaya ve şampiyonluğun en büyük adayı olarak son viraja taşıdı gene de sarı lacivertlileri.