Omuz omuza

Gençlik ve Spor Bakanlığı, Türkiye Futbol Federasyonu, Kulüpler Birliği Vakfı ve beİN Medya'nın ortaklaşa düzenlediği 'Omuz Omuza Kampanyası'nda futbolun gücünü gördüm.
Kulüp başkanlarının aynı fotoğrafın içindeki bütünlüğünü, teknik direktörlerin ve futbolcularımızın oluşturduğu harika tabloyu.
Sevda ve iyilik siperlerinde yerini alanların cümlesini alkışladım.
H H H
Depremin çocuklarına baktım, gezen sinemaya! Onların küçücük avuçlarına sığan hediyelere.
Çocukların kahramanı Mbappe, Fransa'dan bağlanırken kurduğu cümlelerin içindeki insani duyguları alkışladım. Başka dilde yazılsa da konu çocuk olduğunda her mektubun dili aynıdır.
Ekranda gülümseyen Mbappe'ye bakarken, "seni çocukluğumdaki futbolcular gibi sevdim" dedim.
H H H
Böyle günlerin özel insanı Acun Ilıcalı'nın geceyi nasıl ustaca organize ettiğini gördüm.
"Bir kutup yıldızı hayırseverlere işaret fişeği gönderiyor" dedim.
Deprem çadırlarındaki çocuklara baktım, çizdikleri resimlere yazdıkları isimlere.
Doğum günü pastasını üfleyenlere.
Teknik direktörlerimizin ve futbolcu kardeşlerimizin telefonlarla aldıkları bağışlarla yüzlerindeki ifade arasındaki sevgi köprüsünden deprem çocuklarının gülümseyerek geçtiğini hayal ettim.
Ekinlerin hasat mevsimiydi sanki.
H H H
Ülkemin her yerinden kardelenler, şehirden şehire uzanan sarmaşıklar.
Karanlığa çakılan kibritler.
Sesler yankılandı ekranlardan.
Mesajlar büyülüydü mesajlar gizemli.
İsmi okunanlar kendilerini onurlandırırken, uzaklardan yeni sesler geldi; "beni yok saymayın, ben de ordayım!" İnsanlar cebinden de verdi yüreğinden de.
Kumbarasını boşaltıp bağışlayan istiridye kabuğunda inci gibi evlatlarımız vardı. "Bu benim halkım" dedim, "benim insanım." H H H
Biliyoruz ki çocuklar hayata emanettir ölüme değil. Martı kanatlarında çocuklara yeni bir yolculuk gibiydi o gece.
Bütün takımların forma renklerinden oluşan bir gökkuşağında sevinç salıncakları kurmak gibi.
Orada bulunanlar, bulunmayanlar, ekran başında olanlar olmayanlar hep birden haykırdılar. "Ellerinizi bırakmayacağız çocuklar." H H H
Felaketler dünyasında hayatın küçük sihirleri de var ve hep bir şeyler fısıldar bizlere.
"Bu koca dünyada sizin tuttuğunuz yer nedir ki" der, "içinizde sevgi yoksa eğer!" Depremin ilk gününden beri görüyoruz ki o sevda bizleri hiç terk etmedi.
1 Mart gecesi de yangınlara su taşıdık, depremlere umut taşıdık!
Omuzlarımızın üzerinden.
H H H
Evet deprem sonrasıyız ama aslında umutların başlangıcıyız.
İyilikler çoğalan yanımız.
Yürüyoruz, güzel insanlarımızı yüreklere yaza yaza!
Elinden tutarak bütün çocukların, sonsuz bir aşka yürümek gibi.
Kara günlere inat mavi bir yolculuğun izinde omuz omuza.
H H H
Bu yolculuğun yaralar tamamen sarılana kadar süreceği kuvvetle muhtemeldir.