Son derbi

Üçlük olduğunda maç son dakikalarına ulaşıyordu. Maçın ilk yirmi dakikası geçilirken tavrı ve tutumuyla Arena'nın, 'önemli bir bölümünü!' kaplayan Galatasaray sevdalıları sıkı girdiler topa.
Gökgürültüsünü andıran bir vaveylayla takımdaki oyuncuları uyandırdılar ve ne olduysa ondan sonra olmaya başladı zaten.
O saatten sonra üzerlerindeki rutin giysiyi çıkardı Galatasaraylı oyuncular ve 'farklarını' ortaya koymaya çalıştılar...
Bir takımın ruhunda olacak. 'Sokma akılla iki adım gidilir!' derdi dedem. Bir maçı izlerken Hagi için şöyle demişti ellerini arkada buluşturarak; 'Hacı sıkı oğlan!' Bütün mesele burada işte; sıkı olmakta.
Oysa sahada dediğimiz dakikaya kadar bir gevşeklik vardı ve taraftar tam o noktada devreye giriyordu işte. Oysa zeminde değiller- hani zemin oynatıyordu ya-taa tribündeler orada uzakta. Ama heves, heyecan, istek, sevgi böyle bir şey işte...

Özür dilemeyi düşünmeli
Taa son dakikalarda hâlâ gol arayan Servet gibi belki. Zaten gerideki tek adam ilerideki en iyi işleri yaptıkça birileri de bu uzundan bir gün özür dilemeyi düşlemeli.
Biraz da Baros elbette ki... Oyuna girdiği anda başka türlü şeyler oldu aşağıda çim sahanın üzerinde.
Daha bugün Kewell'la ikisini düşünüyordum adamların geldikleri takımlara bak; Liverpool.
Ada'yı yarıp geçmişler ama bizim memlekette başlarını kaldıramadılar.
Sezon bitiyor. Galatasaray düşme sınırını son iki maçında uzaktan izliyor. Bu cümle buraya oturmasa da, bir gerçeği gösteriyor işte. Son 9 maçtan tek galibiyetle ayrılan bir takımdan söz ediyoruz tabii...
Baş ve başaltı takımı sarı-kırmızılı armada için söylenecek bi tek şey var; 'Artık önümüzdeki sezona bakıcaaz!' Bunun için de dirayetli bir idari şekilleniş ve Derwall dönemi yaratıcı heves-heyecanına ihtiyacı var Galatasaray'ın... Hatta G.Saray'dan önce taraftarın. Son iki maç sonrası gözler mutlaka transfere çevrilecek.