Eleştiri!

Siz Aziz Yıldırım!
Sadece konuşarak Fenerbahçe'nin büyüklüğünü ayakta tutmakla, yanlışların tarafını tutmak arasındaki çizgiden ne zaman sıyrılacaksınız?
Koltukta kalmanız her şeyin önüne geçiyorsa, Fenerbahçe'nin geride kalmasından rahatsızlık duymayacak mısınız?
İkinciliklerle gurur duymakla yaptığınız gürültü, Fenerbahçe taraftarına karşı yapılmış haksızlık yerine geçmiyorsa nedir?
Sorumluluğu üzerine alacak duruşunuz ne zaman ayağa kalkacak?
***
Siz Aykut Kocaman! "Alex takımın hızını kesiyor" safsatasıyla yaptığınız devrim, ne zaman hayata geçecek?
Elazığ karşısına bile iki forvetle çıkamayacak kadar korkak olmakla, Fenerbahçe'nin teknik direktörü olmak arasındaki farkı ne zaman anlayacaksınız?
Çarptığı yerde kırılan camdan istifalarınız değer buluyorsa, koltuğunuzun değerini ne zaman hissedeceksiniz?
Taraftarın gönül rahatlığıyla seyredeceği bir maçı, ne zaman sahneye koyacaksınız?
***
Siz futbolcu kardeşler!
Fenerbahçe; içinizi titreten bir sevda sözcüğü değilse, o formanın içinde ne işiniz var?
Aykut Kocaman'ın istifasından sonra, "Senin için oynayacağız" dediğiniz bu mu yani?
İçinizdeki davayı düşürdüyseniz, yere eğilip alamayacak kadar ruhsuz davranarak, nereye kadar gideceğinizi sanıyorsunuz?
İki ayakları üzerine gömülmüş anlayışınızdan ne zaman vazgeçeceksiniz?
Nerde sizin sadakatiniz?
Fenerbahçe formasını aksesuar gibi görüyorsanız, içinizdeki isyanla yer değiştiren duruşunuzu daha çok mu bekleyeceğiz?
Fenerbahçe'nin yerle bir olmasının neredeyse resmi bayram ilan edileceği bir düzen varken, Sow'un mücadelesinden utanmıyor musunuz?
***
Taraftarın çektiği acıya inat, sizler bir deniz kenarında yürüyor olacaksınız? Ya da güzel bir restoranda yemeğinizi yiyorsunuz.
Nasılsa bir galibiyetle, bütün günahların yerinde yeller esiyor.
Arkanızda sevdasına mahsur kalmış bir topluluk varken, sizin hayatınız sadece birbirinizi yaşatmak üzerine kurulu.
Nasılsa tribüne oynamak, sahada oynamaktan daha değerli.
Bizim eleştirilerimize bile tepki koyanlar arkanızda durdukça, sizler hiç değişmeyeceksiniz.
***
Futbol yürek işidir.
Sadakat içeren bir gücü vardır.
Formanın ütüsü mücadeleyle ve alın teriyle bozulur.
Bir takım, taraftarına bir haftada dört mevsim yaşatıyorsa, orada bir yanlışlık vardır.
Gecelerin kara kutusu açılıyor da, içinden karanlık adamlar çıkıyorsa.
Koca takımda gecenin yüz akı sadece Sow oluyorsa.
O takımda yanlışlara karşı seferber olmanın zamanı gelmiş, geçiyor demektir.
***
Gerçekler itirafta şekillenir, inkarda değil.
Futbolculara unuttuklarını hatırlatmanın da adıdır terbiye.
Bunu kim yapacak?
***
Hayat bazen toz pembedir.
Bazen sarı lacivert.
Bazen kopkoyu bir yalnızlık.
***
Eleştirilere kim kapadıysa kulaklarını. Yolu açmak görevini de onlar üstlensin.
Bizden bu kadar!