Çok acayip, çok...

Bu maç öncesinde yenilgisiz üç takım vardı Süper lig'de... Sonrasında iki takım kaldı. Kadıköy Gecesi'nde Fenerbahçe her rakibine olduğu gibi Hatayspor'a da "kazanamazsın" duygusunu ilk dakikada verdi, 7'de de gol oldu zaten. Ardından baskıyı devam ettirip, paslarla ördüler sahayı. Örgünün hızı, Hatayspor oyuncularında karar opsiyonunu erteledi sürekli. Hatalı kararlar verdiler, gol yediler. Ofsayta takılan penaltıyla birlikte Fenerbahçe'nin de hızı kesildi, tribünlerin de. "Nasıl olsa kazandık" havası, oyunu erteledi sanki. Bu havaya aldanmayan Fred vardı sadece. Nitekim üçüncü golün baskısını da yaptı, pasını da verdi Dzeko'ya.

İkinci 45 Fenerbahçe takım olarak üçüncü viteste oynama fikrindeydi. Ghoulam'ın müthiş bir frikik golünde topla birlikte Livakovic de ağlara gitti. Ardından İrfan Can Kahveci'nin "müthiş" frikik golü geldi. Fenerbahçe takım olarak özgüven patlaması yaşıyor artık. Takımın birbirine güveni, yardımlaşması, kalite – yetenek düzeyi o hale geldi ki, "hadi atalım" dediklerinde beş dakika içinde sorunu çözüyorlar. İsmail Kartal'ın tek tek koyduğu tuğlaların eseri var önümüzde. Takım O'na inandı, tribünler de takıma... Büyük bir sinerji oluşturdular. Oyuncu veya oyun kalitesi o kadar üst düzeye çıkıyor ki, "acaba nasıl yapacaklar" merakıyla izlenmeye başlanıyor maç. 17 resmi maç, 17 galibiyet. Acayip bir buldozer var seyrettiğimiz... Lamkel'in İrfan Can ile sıkıntısında sarı karta koşan takım arkadaşları var orada. Hakem Volkan Bayarsalan'ın faul düdüğü çalmadığı pozisyonun ardından Dele Bashiura'ya gösterdiği sarı karta da takıldım. Dördüncü hakemin o anda telsizden yaptığı çağrıyı duymamış, pozisyonu oynatmış ama sonra iletişimi sağlayınca, surata çarpan kol nedeniyle sarı kart vermiş. Bana mantıklı gelmedi ama sizin bilginiz olsun.