İçim sıkıldı

İç bunaltıcı futbol vardı Beşiktaş adına dün akşam. Mustafa hocanın derbi maça çıkarttığı kadro, maçı ilk yarıda değil de sona doğru kopartmak üzerine kurulu bir takımdı. Ne var ki sakatlıktan yeni çıkan Toraman'ın konsantrasyon sorunu yaşayacağını tahmin edemedi. Toraman, ikinci dakikada, daha maçın başında adam adama oynaması gereken Alex'i unutunca, Kartal maça 1-0 yenik başladı. Bu golden sonra sahadaki 11 kişiye takım demek çok zor oldu benim için. Rakip sahada, üç pas bile yapamayan, oyunu sürekli kendi sahasında kabullenen Beşiktaş, korkak ve ürkek girdiği ikili mücadeleleri de kazanamayınca çileden kurtulmak için hakem Göçek'in bitiş düdüğü beklendi. Neyse ki ikinci yarıda daha cesur bir Beşiktaş izledik. Toraman'ı savunmanın sağına çeken Denizli, orta sahaya Uğur'u sokunca, siyahbeyazlılar biraz daha hareketlendi. Tabii bunda Daum'un da katkısı yok değil. İlk yarıda Beşiktaş teknik direktörü ne yaptı ise, ikinci yarıda aynısını Daum yaptı. Bir arada Bobo ile forvette Ernst'in oynadığı görmek beni şaşırtmadı da, esas inanılmaz olan İsmail Köybaşı'nın takımı atağa çıkartıyor olması.

Köstebek beslemek serbest
Son kozu Holosko'yu oyuna almak için tam 85 dakika beklemenin "Ben kazanmasam da olur, aman kaybetmeyeyim" demekten başka açıklaması yok. Bütün sezon boyunca gol atma sorunu yaşayan ve bu sorundan kendisi de haberdar olan bir teknik adam, kazanmak zorunda olduğu bir maçı ve şampiyonluğu ancak böyle eliyle iter. Bu yazının devamında da sadece futbol yazmak istedim ama dostum Hüseyin Göçek izin vermedi. İlk yarıda Fenerbahçeli futbolcuların tüm sertliklerini, sözüm ona oyun kurallarının içinde gören Göçek, Beşiktaş yönetimini haklı çıkartmış olmanın haklı gururu ile Merkez Hakem Komitesine selam vermeli. Lugano'nun ceza alanı içinde topu elle kesmesini es geçmek, sonrasında da Bilica'nın penaltı atışı yapılmadan önce saha zeminine zarar vermesini görmemek, hatta zararı kendi ayağı ile örtmeye çalışmak, örtünün altındaki pislikleri gizlemez.