Serkan Korkmaz

Bilen bilir; Türkiye'nin olmadığı organizasyonlarda İspanya'yı tutarım. Malum, eve dönüş biletini ilk alan onlar oldu. Şampiyonun Avrupa'dan çıkacağını düşünenlerdenim. Arjantin ve Brezilya'nın işleri çok zor. Avrupa'dan herkesin en güçlü adayı; Almanya. Turnuva öncesi maç ve eşleşme planına baktığımda kimsenin aklına gelmeyen bir takım "yaldır yaldır" dikkatimi çekiyordu; Fransa... İşte Fransa ile ilgili turnuva önce sosyal medyada paylaştığım birkaç cümle... "Brezilya'da Fransa'nın minumum yarı final göreceğini zannediyorum", "Herkes Brezilya, Arjantin, Ispanya, Almanya konusuyor ama, Italya ya da Fransa'dan birisi final görebilir"(13 Haziran). İlk maçlarını kazandıktan sonra da; "Fransa için çok kritik bir andı. Önlerinin çok ama çok açık olduğunu düşünüyorum" demişim. Aslında Fransa'yı sadece İsviçre gibi antipatik bir takım karşısında tutarım. O takımdaki tek sempatik şey benim için Ribery idi. Bu turnuvada en büyük yıldızından yoksun oynamalarına karşın gerek kadro kimyası, gerekse fiziksel üstünlükleriyle taçlanan taktikleriyle, önlerinin açık olduğunu düşünmüştüm. Gruptan çıktıklarında eşleşme ihtimali olan takımlar; İran, Nijerya ve Bosna Hersek... Hesaplarıma göre, sadece olası bir Brezilya-Fransa yarı finali değil, Fransalı bir final çok da uzak bir ihtimal değil. Maçlar oynadıkça mantığımla köpürüyor. Kendimi tutamıyor, haykırmak istiyorum adeta; Şampiyon Fransa!