Kömür karası
- Hakkı Yalçın Yazıları
- 16 Mayıs 2014, 00:46:36
Onlar sadece maden değil sevda ve umut işçileriydi.
Onlar kömür karası yüzleriyle bir kartpostal gibi bakardı.
Ama hayat sadece yerin altından baktı onlara.
Hepimizin baktığı gibi.
***
Yaralı işçi sedyeye yatırılırken, "çizmelerimi çıkarayım sedye kirlenmesin" diyor da...
Futbolun içindeki adamlar kirlerini çocuklarımızın üzerine boca ediyorsa.
Bir maden işçisinin ölümünde ne çok şey kaybettiğimizi kim hesaplar?
***
Peki, bir derbi maçının bilet parasına, her ay bir ömür vermek nasıl bir cömertliktir bunu kim hesaplar?
Futbolun istatistik uzmanları mı?
Pozisyon kadavraları için bir maden işçisinin ne zaman hükmü oldu ki?
***
Nasıl oldu da duvarlarımızı kömür yüzlü resimlerle süsledik? Futbolcularımızdan, şarkıcılarımızdan 3 günlüğüne vazgeçip...
***
Hasılat bağışlamakla görevini yaptıklarını zannedenler.
Maden işçilerine hayat bağışlayan bir düzen için, şimdiye kadar bir kez olsun parmak kaldırdı mı?
İnsanların emeklerinin hakkını vermek için ölmelerini beklemek hangi kitaba sığıyor?
***
Onları pusuya düşüren bir pusulaydı madenler.
İzin verdik!
Kaderin gözü onlardaydı, bizlerin gözleri futbol ve magazinde.
Asla ulaşamayacağımız ölüm sığınıkları vardı onların.
Yoksul ve çaresiz bırakılan da onlardı, kolay ölen de.
Maden işçileri ölürken bile özür diler.
Verdiği zahmetten ötürü!
Kusurlarına bakmayın!
Renkli hayatları 3 günlüğüne siyah beyaz yaptıkları için.
***
Sadece onların sesinin yankılandığı adreslere boşuna mektup atmayalım artık.
Günahlarımız yankılanıyor!
***
Maden işçileri taştan çıkarır ekmeğini.
Futbolcular hayatı baştan çıkarsın.
Yöneticiler insanlar arasındaki savaştan.
Üç günlük yası da aradan çıkarsınlar. Sonrası vur patlasın çal oynasın!
***
Dün gece, mor bir hüzün yayıldı cennete.
Sarı bir güneşle karşıladılar o kömür karası yüzleri.
Ağaçlar nefeslerini verdi onların isli ciğerlerine.
Ayışında hüzünleri damıtıldı da, buluttan zarfların içine kondu.
Yakınları huzur içinde olsun.
Cennette melekler karşıladı her birini. "Elinizi, yüzünüzü yıkamanıza gerek yok" dediler.
***
Bütün melekler o kömür karasını kendilerine bulaştırdılar gururla. "Ellerini her dakika yıkasa da, takım elbiseli adamların ellerini bile sıkmayız ama...
Sizlerin kömür karasını üzerimize elbise yaparız" dediler. Benim cennette çocuklarım var. Bana öyle söylediler.
Onlar kömür karası yüzleriyle bir kartpostal gibi bakardı.
Ama hayat sadece yerin altından baktı onlara.
Hepimizin baktığı gibi.
***
Yaralı işçi sedyeye yatırılırken, "çizmelerimi çıkarayım sedye kirlenmesin" diyor da...
Futbolun içindeki adamlar kirlerini çocuklarımızın üzerine boca ediyorsa.
Bir maden işçisinin ölümünde ne çok şey kaybettiğimizi kim hesaplar?
***
Peki, bir derbi maçının bilet parasına, her ay bir ömür vermek nasıl bir cömertliktir bunu kim hesaplar?
Futbolun istatistik uzmanları mı?
Pozisyon kadavraları için bir maden işçisinin ne zaman hükmü oldu ki?
***
Nasıl oldu da duvarlarımızı kömür yüzlü resimlerle süsledik? Futbolcularımızdan, şarkıcılarımızdan 3 günlüğüne vazgeçip...
***
Hasılat bağışlamakla görevini yaptıklarını zannedenler.
Maden işçilerine hayat bağışlayan bir düzen için, şimdiye kadar bir kez olsun parmak kaldırdı mı?
İnsanların emeklerinin hakkını vermek için ölmelerini beklemek hangi kitaba sığıyor?
***
Onları pusuya düşüren bir pusulaydı madenler.
İzin verdik!
Kaderin gözü onlardaydı, bizlerin gözleri futbol ve magazinde.
Asla ulaşamayacağımız ölüm sığınıkları vardı onların.
Yoksul ve çaresiz bırakılan da onlardı, kolay ölen de.
Maden işçileri ölürken bile özür diler.
Verdiği zahmetten ötürü!
Kusurlarına bakmayın!
Renkli hayatları 3 günlüğüne siyah beyaz yaptıkları için.
***
Sadece onların sesinin yankılandığı adreslere boşuna mektup atmayalım artık.
Günahlarımız yankılanıyor!
***
Maden işçileri taştan çıkarır ekmeğini.
Futbolcular hayatı baştan çıkarsın.
Yöneticiler insanlar arasındaki savaştan.
Üç günlük yası da aradan çıkarsınlar. Sonrası vur patlasın çal oynasın!
***
Dün gece, mor bir hüzün yayıldı cennete.
Sarı bir güneşle karşıladılar o kömür karası yüzleri.
Ağaçlar nefeslerini verdi onların isli ciğerlerine.
Ayışında hüzünleri damıtıldı da, buluttan zarfların içine kondu.
Yakınları huzur içinde olsun.
Cennette melekler karşıladı her birini. "Elinizi, yüzünüzü yıkamanıza gerek yok" dediler.
***
Bütün melekler o kömür karasını kendilerine bulaştırdılar gururla. "Ellerini her dakika yıkasa da, takım elbiseli adamların ellerini bile sıkmayız ama...
Sizlerin kömür karasını üzerimize elbise yaparız" dediler. Benim cennette çocuklarım var. Bana öyle söylediler.