Cılız alkış

Eldeki gerçeklere baktığımız zaman, Ankaragücü, Kaf Dağı'na kafa tutan gençler topluluğu.
Fenerbahçe her yönüyle görkemli bir topluluk.
Maçtan önce hükmedilmiş sonuçtan ziyade, Fenerbahçe'nin futbol adına ortaya koyacakları daha önemliydi.
Her ne kadar 3 puan kazanılmış olsa da, Fenerbahçe'nin deplasman fobisi yan etkilerini yine gösterdi.
Dün gecenin öznesi sadece goldü, ben futbol görmedim.
* * *
Maçın tümünde rolantide bir Fenerbahçe vardı. Takımda dikkat çekici en önemli gerçek disiplin.
Emre takımdaki yönetmen gibi görünse de, etkisiz. Stoch, sezonun en pasif gecesinde.
BirazYobo'nun sağlamlığı, biraz Selçuk'un sadeliği.
Biraz da Mehmet Topuz'un iştahı.
Sow'un attığı goldeki 6 paslık organize atak, gecenin en anlamlı futbol görüntüsü.
Sow'a baktım da, rakip kale önündeki vuruşlarında golü emir gibi ezberine almış.
* * *
Ankaragücü tamamen organik bir takım. Çok koştular ama rakip kale önünde noktayı koyacak bir tane adamları yok.
En önemli pozisyonları, Bilica'nın kendi kalesine vurduğu kafa topundaki "başarısız intihar denemesi."
Onlara kalan, mağlup oldular ama mahcup olmadılar gerçeği.
* * *
Fenerbahçe nihayet deplasmanda kazandı diye, bu galibiyete şövalye mağrurluğu gerekmez herhalde.
Cılız bir alkış, yeter de artar bile.