İşte öyle bir şey

Futbol artık bizim çocukluk yıllarımızdaki gibi göze hoş gelen, estetiğe bürünmüş, topla daha çok oynanan ve topu dışlayan değil topu içeren bir tarzda oynanmıyor. O zamanlar sanki futbolun gençlik yıllarıydı ve futbol da bu vaziyete uygun olarak damaklara seyirlik tatlar bırakıyordu. Yıllar geçtikten sonra futbola kabul edilebilir bir hızlanma, bir çabukluk gelmesine rağmen. Futbolun o estetik ruhunun kaçtığı, göze hoş gelen görüntüsünün futbolu terk ettiği, kısacası adeta futbolun içinde atletizm gelişip serpilirken, içerik olarak futbolun yaşlandığını seyirlik yönünün törpülendiğini görmekteyiz. Futbolun genel gidişatı hakkındaki bu yargılarımızı bu maçı paranteze alarak söyleyelim dilerseniz. Dün akşamki maçta Pino ve Misimovic, futbolun gençlik dönemlerinden kalma bazı görüntüleri seyirlik bir meta olarak gözler önüne getirdiler. Ama bu tip olaylar şimdiki futbolun içinde açan kardelen çiçeği yalnızlığına sahip.
İkinci yarı sıkıntı vardı
Rijkaard'ın gidişi Galatasaray'da bir şeyleri değiştirmişe benziyor. Daha fazla pres, futbolcuların oyuna daha fazla katılışı, takip sürekliliği (ki bu zaman zaman kesilse bile) Hagi'nin gelişiyle takıma üflenmiş bir ruh gibi. Galatasaray ilk yarıyı 2-0 önde kapadı. İkinci yarıda biraz daha yavaşlayan oyun, genellikle orta sahaya sıkışan bir mücadele durumuna gelmişken, Antalya'nın da golü geldi. Galatasaray'ın ileri uçtaki ayakları iyi işlemeyince defans 'ofsayt' diye bıraktığı pozisyonda gol yedi. Sözün kısası Galatasaray ilk yarıdaki iyi oyununu ikinci yarıya taşıyamayınca Antalya, oyunu Galatasaray sahasına yıktı. Başlangıcını Tita'nın üstlendiği bu ataklarla bunalan Galatasaray, zaman ilerledikçe yavaş yavaş çıkmayı deneyen taraf olsa da ilk yarıdaki görüntüsüne bir türlü ulaşamadı. Fizik mücadele haline dönüşen oyunda futbol aniden yaşlanmaya başladı.