İçim sıkılıyor

Hallice bir Bank Asya takımı görünümünde Belgrad. Ne demeliyiz? Her pozisyonda top kaybediyor ama sarıkırmızılı defansın önünden bir yay çizerek paslaşıyorlar.
Sürekli topu kanatlara taşıyorlar. Tamam belli ki ilk yarı sağa ve sola yıkacağız oyunu. Oralardan da Arda ve Sabri'nin 'etkili ortalarıyla' Mehmet Batdal'ı buluşturacağız.
Bu buluşmalardan bir gol değil ama bir iki kez direkleri yalayan heyecan üretti Galatasaray.
Yan topu çok, adam eksiltmezi ve şutu azdı ilk yarının. Heyecanla kenarda oturanları bekliyoruz bu hafif serin yaz akşamında.
Bu hafif serin yaz akşamın da Keita'nın delişmenliğini o cetvel çizimi paslarını, Kewell'ın topa iç üst vuruşundaki eğim güzelliğini arıyoruz.
Giden Keita'yı arayacak sarı-kırmızılılar belli ki...
Sadece o bile böyle bir maçı 'siz durun aga ben hallederim' diyerek kopartabilirdi.
Galatasaray'da böyle bir isim yok. Ama her şey çok halim selim Galatasaray'da.

Şaşırmışlık...
Rakip "toplanıp geldik ama bi kusur işlersek affola" diyecek kadar çekinik. Sarıkırmızılılar defanstan çok ağır orta sahadan düzensiz çıkıyor.
İleride ikili yok. Aslında ileri 'ikili' kimsesiz.
Pino giriyor hafif esiyor, Kewell giriyor heyecansız.
Elektriksiziz. Baktılar olacak gibi değil "hani misafiriz cellallenmeyelim" diyen Belgrad'lılar bir tane yazdılar durduk yerde yetmedi maçın sonlarına doğru bundan önce nasıl olduysa iki tane atmış ve kazasız belasız maçı bitirmeleri gereken Galatasaray ağlarına bir tane daha 'gol' bıraktılar.
Şaşırmışlık ya da bu maçı kopartamayız düşüncesi korkunç.
Hele bu tür bir maçta böyle bir rakipten 'durduk yerde iki gol yemek...
Bu ilk maçında, Ali Sami Yen'in ölüm yıldönümünde ikinci maça skor sıkıntısı taşımak...
Hala kadrosunda restorasyon arayan bir takım olarak anılmak...
İçi sıkılıyor insanın.