Apolet!

Çok uzun bir aradan sonra ilk defa sahaya şampiyon olarak çıktı Trabzonspor. Gurur, sevinç, mutlu karmaşanın içindeydi tüm ekip. Böyle bir duygu boşalımının ardından tekrar konsantre olmak zor. Trabzonspor en büyük hedefine ulaşsa da, o hedefi daha da görkemli hale getirecek ikinci kupanın peşinde konsantre bir şekilde devam ediyor görüldüğü kadarıyla... Hatayspor maçında yarı rotasyonlu bir kadroyla sahadaydı şampiyon, fakat oyun iştahı çok da farklı değildi. Kazanılan penaltıyı ikinci yarısının şanssız ismi Bakasetas kaçırdı. Maçın ikinci yarısına, ilk yarıda aksayan bölgelere anında müdahale ile başladı Trabzonspor. Böyle maçların hep bir, "hazırlık maçı" havası vardır. Şampiyon takım da olsanız, bu durum böyledir. Neticede Trabzonspor seviyesinde kulüpler için başarıda devamlılık mühimdir. Bu devamlılık için de akıl, en önemli belirleyicidir. Maçın ikinci yarısına gelirsek, Djaniny, artık imzası haline gelen gollerden birini attı. "Driplingin ustasıyım, deplasmanların hastasıyım." tadında, kendisiyle birlikte anılabilecek dripling üstü bir sağ iç vuruşla Trabzonspor'u öne geçirdi. Bu gol, onu Trabzonspor'un çift haneli gol rakamına ulaşan 4. oyuncusu yaptı Cornelius, Nwakaeme ve Visca ile beraber. HHH Oyun genelde orta sahaların kolay geçildiği bir tarza döndü, bu noktada Trabzonspor biraz daha pasla oynama ısrarı sergilese de eğer dileseydi onlar da çok rahat geçebilirlerdi orta sahayı. Oyun rölantiye girdiğinde Trabzonspor'da biraz daha "genç" oyuncu tercihi beklendi ama bu gençleri izlemek için biraz daha beklememiz gerekecek. Genç Ahmetcan'ın lider oyununa ayrı bir paragraf açmak gerekiyor. Çünkü yaşı ne olursa olsun, hazır oyuncular takımda kendine yer bulabilir dedirtiyor Ahmetcan tercihi. Son dakikada gelen Hatay golü sonrası skor 1-1'e bağlanınca ligde mücadelenin son ana kadar devam edeceği yine tecrübe edildi. Hatay'ın sessiz ve kendine münhasır ikliminden sessiz bir fırtına geçti omuzundaki şampiyonluk apoletleriyle.