Yüzü güldü

Şu an için kimin oynadığı tartışılmaz. 24 puan karşıda duruyor. Hepsini toplamaya konsantre olmak lazım. Sahada koşturanların tam kapasite kullandığından şüphe yok.
Çizgi dışından tam destek gerek. Samanlık yanıyor, kim yaktı sormanın faydası yok.
Bir kova su getirene ihtiyaç var. Umut bu, 1500'üncüyü de kaçırsa atmasını bileceksin.
Onun kadar da pozisyon kovalayan yok. Diğeri hazırı beklerken Umut, sinekte yağ arıyor.
Daha ilk beşte bal, kaymak düştüğünde kaleyi tutturamadı. O da kaçar mı demiyoruz artık, atacak inşallah, bekliyoruz.
Sıkıntı yeni değil ki, gol vuruşu işi kangren oldu Trabzon'da. Taktiği doğru kurmuş Yılmaz hoca. Kapanan rakibi açmakta zorlandığı üzerinden arka boşluğa çabuk hücum planlamış.
Tolga'nın akıllı hamleleri tabelayı dengede tuttu. O kalabalığı aşmanın yolu, iki kenarı kullanmaktan geçiyor. Dersin adı, kanatlardan hücum, bindirme. Kadro mecburiyetinden sanırım hiç çalışmamış Trabzonspor. O kalabalığı geçmek usta işi. Pozisyon bulmak kolay değil.

Stres ve baskı
Gol geciktikçe daha çok sebep buluruz. Sitemimiz ondandır. Stres yüklü Trabzon maçları. Korku filmi gibi bir şey. Arada kesip devamı haftaya desen reyting rekoru kırarsın. Bir kere daha kaçtı Burak. Bir kaleci, bir o, vurmadı: Aklında binbir soru, sırtında 99 yükle Umut koşuyordu.
Önüne bıraktı, arkadaşının yüzünü güldürdü.
Tabela ile birlikte taktikler de değişti.
Konyaspor öne çıkmıştı, son adamla kale arasında çok boşluk vardı. Ortam uygundu yani.
Fakat olmadı. Frene bastı Trabzonspor. Korku filminin ikinci perdesini sahneye koydular. Jaja mı iyi? Ceyhun mu yetersizdi? Hücumcu çıkartıp savunmacı almak psikolojiyi mi bozmuştu? Önceki maçların tersine ilk devre tempo yapmak takımı yormuş muydu?
Bir şey olmuştu Trabzonspor'a. Stres, baskı, her neyse bu halin bir şekilde değişmeli...