Sinan Vardar

Yaralı martının sahaya inişi ve maçın ilk yarısında 22 oyuncuya eşlik etmesi... Efsane Başkan Süleyman Seba'nın o unutulmaz sözünü bir kez daha hatırlattı bize: "Bir gün beni özlediğinizde sizin yanınıza bir martı olarak geleceğim." Evet Büyük Başkan... Seni çok özledik. Hem de her geçen gün daha çok. Tıklım tıklım tribünler, büyük bir coşku vardı Dolmabahçe'de. Ama sahadaki Beşiktaş organize değildi. Samsun'un maçın başından itibaren kurduğu baskı, gol arayan takım görüntüsü vermesi içime pek sinmedi. Sanki tersine dönen bir oyunun ilk işaretleri gibiydi. Beşiktaş'ın ilk şutu, dakikalar 30'u gösterdiğinde Cerny'nin kaleyi bulmayan vuruşuydu. İşte o ana kadar topa sahip gibi görünse de aslında oyuna sahip olan takım Samsunspor'du.

Futbol bazen böyle adaletsizdir; kahramanlıkla hata arasındaki mesafe bir nefes kadar. 1-1'den sonra Beşiktaş da, tribünler de pes etmiş gibi oldu. Kara bulutlar çöktü sanki. Ama bir mesele var ki, en az skor kadar can acıtıcı: Sahanın en iyilerinden Rıdvan ve Salih'i yuhalamak da ne demek? İkisi de hak etmedi protestoyu! Yapmayın! Samsunspor'a ayrı bir parantez açmak lazım. Ligin en iyi ekiplerinden biri olduklarını bir kez daha gösterdiler. Holse önderliğinde, bir dakika bile durmadan, oyunu çirkinleştirmeden, dimdik bir mücadele...

Bu kadar hakem hatalarının konuşulduğu bir dönemde ise Atilla Karaoğlan'ın yönetimi harikaydı. Beşiktaş büyük takım... Bu kara bulutları dağıtacak gücü de, karakteri de, tarihî de var. Ama önce saha içi organizasyonu, sonra zihinsel direnci yeniden inşa etmek şart. Sayın Başkan keşke buraya kadar getirmeseydin! Sakin bir kafayla düşün bakalım nerelerde büyük yanlışlar yaptın? Lütfen; taraftarın istifa seslerine kulak ver.