İkinci yarıdaki oyunuyla...

Ben bu maçı da izledikten sonra hiç kimse kusura bakmasın bunca kalitesiz yabancıların işgali altındaki Türk futbol gösterisini içimden ne yazmak, ne yorum yapmak ne de bir tavsiyede bulunmak geliyor.
Yani ortada oynanan futbol belli. Bunun ne tekniği ne taktiği ne de bir heyecanı var. İyi ki pandemi ile bu statlara bizim zavallı vefakâr seyircilerimiz gelmek zahmetine katlanmıyorlar.
Bu maçın diğer bir göstergesi de kulüpte ve takımda bazı şeylerin hoş ve yerinde gitmediği de anlaşılmış oluyor.
Bu sıkıntıları bana göre sahada değil de idmanlar esnasında ve yönetim odalarında aranması gerekirse oralarda çözülmesi gerekir.
Bu takımın özgül ağırlığı ortada.
Buna mutlaka çok ağır bir temas ile çare bulunması gerekir. Bir de Trabzonspor'un rakibi komşu Rizespor'u da gördükten sonra bu takımın da futbolla uzaktan yakından alakası olmadığı gibi bir tane olsun yetenekli ve parmakla gösterilecek oyuncusu yok.

***

Eee Trabzonspor da belli. O zaman un ve şeker artı su bu olduğuna göre bunlardan yapılan helva da ortada gördüğünüz gibi. Şimdi ben hayatı boyunca futbolla yatıp kalkan bir kimse olarak Allah aşkına bu oyuna nasıl bir teknik yorum yapayım. Trabzonspor'un aldığı üç puanı nasıl alkışlayıp takdir edeyim.
Trabzonspor anladığım kadarı ile sahaya 4-1-4-1 şeklinde yayılmış. Bu zor ve tehlikeli olduğu kadar güzel sistemin ve oyun şeklinin sahada bu oyuncularla uygulanabilmesi asla mümkün değildir.
Bu maçtan Trabzonspor mağlubiyetten galibiyete ulaşmış ise kerameti bir, iki sporcun şahsi gayreti ile kazanmıştır. Yoksa ortada Abdullah Avcı'nın sahaya aksettirebildiği bir maharet yok gibi geliyor bana.
Ama biz yine bu uzun maratonda müteakip maçlar için içimizden gelen yine de başarı dilemektir.