Kaliteli futbol

İlk yirmi dakikası adeta gol kaçırma yarışı şeklinde geçen bir maç oldu. İki takım da prestij için oynayıp, puan tablosunda daha sağlam yer kapma mücadelesinden öte gayesi olmayan bir maç görüntüsü ortaya koydular. Geçen hafta Antalyaspor'a karşı oynadığı kupa maçındaki kalite ve kapasite ile bu maçta ortaya koyduğu performansı karşılaştırdığınızda taban tabana zıt iki oyun seyrettiğimizi göreceğiz. Bir hafta içerisinde iki maçta bu kadar zıtlık gösterebilen bir takımın oyun mantığı ve istikrarını anlamak da, anlatmak da hakikaten zor. Bir takım bu kadar pozisyon yakalar da bu kadar hovardaca harcar mı? Burada şans ve beceriksizlikten ziyade aşırı motivasyonun verdiği stres çok etkindir. Bu, bordo-mavililerin sahalarında oynayacakları son maçı seyircilerine hediye etmek isteklerinden doğmuş olabilir mi acaba? Sonuçta bu da aşırı motivasyon yüklenmesi olarak da değerlendirilebilir.

Kasımpaşa kalecisi...
Bu maçta Trabzonspor, Serkan'ın yokluğunu fazlası ile hissederken Teo'nun gelecekte bu takıma faydalı olabileceğini görmüş olduk. Güney Amerikalı oyuncuların Trabzon coğrafyasına uyumunun geç olduğu anlaşılıyor. Teofilo'nun bu durumda dışarı alınması pek doğru değildi. Zira uyum esnasında bu tarz tasarruflar, kazanılması düşünülen oyuncuları oyundan düşürür. Nerede ise ofansa dönük altı futbolcusu ile Kasımpaşa önünde galibiyet için gol arayan takımda pozisyona girip de gol kaçırmayan bir tek oyuncu kalmadı gibi. Bu kaçırma yarışı Alanzinho ile başlayıp Umut'la tamamlandı ve ilk yarı bitti. Kasımpaşa kalecisi Murat'ın başarısını görmemezlikten gelmek haksızlık olur. Yılmaz Vural'ı süratli ve çabuk futbol oynayan Trabzonspor karşısında akılcı ve mantıklı oyun tarzından dolayı da kutlamak gerekir. İkinci yarıda iki takım da futbol adına ortaya güzel görüntüler koyarak seyirciye iyi dakikalar geçirttiler. Forvetin beceremediği işi savunmacı Egemen yaparak seyirciyi rahatlattı. Çok gol kaçıran Umut, uzatmada çok rahat bir gol daha attı. Ve Trabzon kaliteli futbol ile 3 puanı aldı.