Ayıptır ayıp!
- Haşim Şahin Yazıları
- 05 Ekim 2010, 00:50:57, Güncelleme: 05 Ekim 2010, 01:00:50
Geride bıraktığımız Ramazan'da tanık olmuştum.
Birden fazla dairesi bulunan bir vatandaşımız Ramazan çadırı önünde kuyruğa girmişti. Yanına yaklaştım ve "Buradan ihtiyaç sahibi olanlar yararlansa daha iyi olmaz mı" dedim. "Enayiye bak" dercesine sırıttı.
3 Ekim akşamı ise bir TV kanalında haberini sunan sunucunun "Pes yani, bir anneanne de torununa hırsızlık yaptırıyorsa vay halimize" sözlerini dinledim ve yüreğim üşüdü resmen. İftar çadırında kuyruğa giren o adam ve torununa hırsızlık yaptıran o kadının yaptıkları toplumsal çürümenin, vicdan çekilmesinin boyutlarını, yani toplumun, insanların bir nevi doğa yasaları içinde güdüleriyle hareket eden vahşi hayvanlara dönüştüğünü kanıtlıyor. Ürkütücü, değil mi? Ama onlar "sıradan" insanlar.
Ama toplumun vicdanı ve bilimin "müridi" aydınlar ve yazarların böyle bir süreçte hepten duyarlı davranması gerekmez mi? Ne gezer, onlar da bir yılanın gömleğinden sıyrılması örneği sorumluluklarını kenara koyuyorlar maalesef.
Birilerinden rol mü çalsın?
Bunun en tipik örneği Aykut Kocaman'ın tepki şekline getirdikleri yorumdur. Efendim, "Poker suratlıymış" ve üzülüyor mu, seviniyor mu belli değilmiş.
Tanrı aşkına, sokaktaki insan bilmeyebilir veya unutabilir, ama yıllardır futbol adına yorum yapanlar, Aykut Kocaman'ın tepkilerinde abartıya kaçmadığını, kaçmayacağını nasıl unutmuş olabilirler? İnsaf, 1986'da Trabzon'da şampiyonluğu getiren gollerden birini attığı halde mütevazılığı elden bırakmadan şampiyonluğu kaybeden Trabzonsporlu futbolcuların maruz kalacağı linçi hafifletmek için "Başarı sadece birincilik değildir" diyen kişi kimdi?
Ya da İstanbulspor, Malatya, Konya ya da Ankaraspor'da teknik direktörlük yaptığı yıllarda yengi ve yenilgilerdeki tepkileri şu andakilerden farklı mıydı? Ayıptır ayıp! Hem "Ya olduğun gibi görün ya da göründüğün gibi ol" diyoruz, hem de tam da böyle olanları bize malzeme olmuyorlar diye parçalıyoruz.
Ne yani, Fenerbahçe'nin başına geçince 45 yaşından sonra rol çalıp, sizi mutlu etmek adına kendisini inkar veya madara mı etsin? Bu nasıl bir aydın tavrıdır, bu nasıl bir sorumluluktur, ya da siz hiç vicdan taşımıyor musunuz, Allah aşkına?
Birden fazla dairesi bulunan bir vatandaşımız Ramazan çadırı önünde kuyruğa girmişti. Yanına yaklaştım ve "Buradan ihtiyaç sahibi olanlar yararlansa daha iyi olmaz mı" dedim. "Enayiye bak" dercesine sırıttı.
3 Ekim akşamı ise bir TV kanalında haberini sunan sunucunun "Pes yani, bir anneanne de torununa hırsızlık yaptırıyorsa vay halimize" sözlerini dinledim ve yüreğim üşüdü resmen. İftar çadırında kuyruğa giren o adam ve torununa hırsızlık yaptıran o kadının yaptıkları toplumsal çürümenin, vicdan çekilmesinin boyutlarını, yani toplumun, insanların bir nevi doğa yasaları içinde güdüleriyle hareket eden vahşi hayvanlara dönüştüğünü kanıtlıyor. Ürkütücü, değil mi? Ama onlar "sıradan" insanlar.
Ama toplumun vicdanı ve bilimin "müridi" aydınlar ve yazarların böyle bir süreçte hepten duyarlı davranması gerekmez mi? Ne gezer, onlar da bir yılanın gömleğinden sıyrılması örneği sorumluluklarını kenara koyuyorlar maalesef.
Birilerinden rol mü çalsın?
Bunun en tipik örneği Aykut Kocaman'ın tepki şekline getirdikleri yorumdur. Efendim, "Poker suratlıymış" ve üzülüyor mu, seviniyor mu belli değilmiş.
Tanrı aşkına, sokaktaki insan bilmeyebilir veya unutabilir, ama yıllardır futbol adına yorum yapanlar, Aykut Kocaman'ın tepkilerinde abartıya kaçmadığını, kaçmayacağını nasıl unutmuş olabilirler? İnsaf, 1986'da Trabzon'da şampiyonluğu getiren gollerden birini attığı halde mütevazılığı elden bırakmadan şampiyonluğu kaybeden Trabzonsporlu futbolcuların maruz kalacağı linçi hafifletmek için "Başarı sadece birincilik değildir" diyen kişi kimdi?
Ya da İstanbulspor, Malatya, Konya ya da Ankaraspor'da teknik direktörlük yaptığı yıllarda yengi ve yenilgilerdeki tepkileri şu andakilerden farklı mıydı? Ayıptır ayıp! Hem "Ya olduğun gibi görün ya da göründüğün gibi ol" diyoruz, hem de tam da böyle olanları bize malzeme olmuyorlar diye parçalıyoruz.
Ne yani, Fenerbahçe'nin başına geçince 45 yaşından sonra rol çalıp, sizi mutlu etmek adına kendisini inkar veya madara mı etsin? Bu nasıl bir aydın tavrıdır, bu nasıl bir sorumluluktur, ya da siz hiç vicdan taşımıyor musunuz, Allah aşkına?