Güneşin doğuşu

Açılmaya hasret kalmış iki kolumuzun arasındaki boşluğu sevdiklerimizle doldurmak istiyoruz. Ama virüs en kolay biçimde tedbirsizliği ve zaaflarımızı cezalandırıyor. Futbolun virüsü tahrik edici bir yanı varken ve ülkemiz virüse karşı harika bir direniş gösterirken bir anlık dalgınlıkla kazandıklarımızı kaybetmek istemiyoruz. O yüzden futbolun kadife keselerine değil yürek yasalarının derdine düşelim. İnsan canından daha değerli ne olabilir ki?

***

Lig sonu manzaralarında konu paraya getiriliyor. Neymiş kulüplerimiz gelir kaybetmiş. Harcadıkları değerler için ses çıkarmayanların gelir kaybettikleri zaman sızlanmaya hakları yoktur. Bizler de ne değerli insanları kaybettik, doktorları, hemşireleri, sevdikleriyle vedalaşamayan nineleri dedeleri. Sessiz sedasız gömülen nicelerini. Ayrıca ticari kayıplar için sakın ola virüsü bahane etmesinler çünkü kulüplerin birçoğu virüsten önce battı. Bankalar şahidimizdir. Kurulan cümlelerin "ticari plakası" hafızalarımıza kayıtlıdır.

***

Düşünüyorum da kulüp başkanları ve yöneticileri bugünlerde kendilerini sorgulamazsa ne zaman sorgular? Kulüplerimizde pırıl pırıl yerli gençlerimiz varken, "önce yabancı bataklığından çıkmanız gerekiyor" desek bir yararı olur m? Sağlık çalışanlarının doktorların aldıkları maaşları işaret edip "futbolculara uzay istasyonu kurmaktan vazgeçin" desek apolet derdindekiler güler geçer mi? "Bir futbolcunun 6 ayda kazandığını bir sağlık çalışanı ömrünün sonuna kadar çalışsa kazanamaz" dediğimiz zaman gariban edebiyatı sayılır belki. Sayılsın! Kader laboratuvarları aklını ve vicdanını kullanmayı emreder ağlamaktan önce. Unutulmasın ki bencilliğe gönül vermenin koşulları ağırdır. Bu bencillikleri de yeteri kadar izledik!

***

Lig bir şekilde bitecek. Kulüp başkanları kusura bakmasınlar, onların istedikleri biçimde değil şartların gerektirdiği biçimde noktalanacak. Eğer tehlike varsa maçlar oynanmayacak. Eğer şartlar uygun görülürse kaldığı yerden seyircisiz olarak maçlara devam edilecek. Çünkü virüsün beden bulması için nedenler çok!

***

Bizler her şeye rağmen insancıl duyguların özne yapıldığı bir lig sonu bekliyoruz. Kibar ve soylu bir duruş. Ligler biter yenisi başlar zaman akıp gider. Bu dünyada şerefle bitirilmesi gereken en ağır ödev de hayattır. Rakip olarak karşı tarafta olsa da herkes aynı Araf'ta.

***

1959 yapımı bir film, adı Siyah Orfe. Filmde 10 yaşlarında bir çocuk eline aldığı gitarla yanındaki iki çocukla birlikte sabahın ilk ışığına koşar. "Çabuk olalım" der "güneşin doğmasını sağlamamız gerek, gecikirsek doğamaz." Ne olursa olsun yenilmez umut. Ve çocukların gözlerinden bakmak gerekiyor hayata. O yüzden ben güneşin nasıl battığına değil nasıl doğduğuna bakarım.