Onuncu köy!

Hayat uzun bir yol öyküsüdür, futbol da hayatın süsü.
Formaların üzerinde isimler yazmazdı da yüreklerde yazardı.
O yüzden maziye dönük yaşarım hep. Futbolun güneşin altında oynanan yıllarına bakarım da.
Karıncaezmez Şevki'nin karanfillerini sular bütün çeşmeler.
Lefter zarafetin küreklerini çeker, Metin Oktay'ın her pozunu gururla çeker gazeteciler.
Hakkı Yeten'in eline su dökülmez insanlıkta.
Alpaslan Eratlı, Turgay Semerci, Zekeriya Alp yol kenarında çiçek toplar hala.
Şimdiki futbolcular küfür edip tekme atsa alkış toplarken.
***
Futbolumuzda zarafet korosu kurulmaz artık.
Çünkü değeri beş para etmez!
Ama şiddetin çekirdeğini oluşturan gerçekler hasıraltı edilir.
Korku platolarına asılan imparator, kral posterleri soru sorma hakkını bile insanların elinden almıştır.
Geride sportmenlik enkazı kalmıştır da, kimin umurunda?
***
Kaç gündür Başakşehirli futbolcuların acımasız şiddetini konuşuyoruz.
Ayıplıyoruz, yerden yere vuruyoruz.
Mazi camdan bakıyor! Bizler maziye neden ürkerek bakıyoruz peki?
Gerçekler şiddeti tamir eder ama tamirciler korkak!
O yüzden yeni delikanlı modelleri sürülüyor sahalara. Beş kişi bir kişiye saldıracak kadar korkak!
***
Her şey bir şeylerin eseridir.
Ve gitgide kirlenen futbolumuzda dünleri sorgulamadan bir yere gidemeyeceğimizi bilmeliyiz.
Şiddetin aktif hale gelmesinde hepimizin pasif duruşunun etkisi var.
Hatırlayın, Felipe Melo soyunma odasında takım arkadaşını öldüresiye dövünce ne yaptılar?
Ceza bile vermeden baş tacı yaptılar.
Kim yaptı? Fatih Terim.
Fatih Terim kim?
Futbolun başındaki imparator!!!
Peki, Fatih Terim Başakşehirli futbolcular kadar sorgulandı ve yargılandı mı? Hayır!
Kırmızı halı serilmediği kaldı.
O hareketin bugünkü şiddetin oluşmasındaki parmağı olduğunu inkar edebilir miyiz?
Ne yazık ki hayır!
***
Çocukların sahip olduğu değerlerle büyür futbol.
Eski sevdaları anlatan cümlelerin yolunu, çocukların masumiyetine göz diken yeni zaman gerçekleri keserken.
Çocukluklarında kırdığı camlarla büyüyenler hala kalp kırmıyor ama paranın büyük kıldığı adamlar ne sportmenlik tanıyor, ne büyüklük.
O yüzden kendi içyapısını kuran şiddet düzeninde futbolumuz daha çok şeylere gebe.
Hayat belki başka bir dünyada yeniden doğurur bizi!
O halde çocuklarımıza armağan olarak vereceğimiz güzelliklerden vazgeçeceğiz!
Asaletin zerre kadar değer bulmadığı topraklarda, kabadayılar el üstünde taşındıkça...
Biz bu şiddet fotoğraflarını daha çok çekeceğiz.
***
Mazinin görkemli futbolcularına gelince...
Ne zaman isimleri geçse, yüreğimizdeki zindanlara ışık sızar, bir saygıya mahsuben hazırolda kalırız.
Çocukluğumuzun onlara borcu var.
Onlar için dokuz köyden kovulsak da, onuncu köye bilet alırız.