Böyle kazanmak bir sanat!

Dün gece Antep'te istediğini almak gibi bir gücü vardı Fenerbahçe'nin ve aldı.
Merak ediyorum.
Bu takımın gerçekleri görmesi için yenik duruma düşmesi mi gerekiyor?
***
İkili forvet kupa maçında tutmuş ama 8 deplasman maçında bir kez kazanan takım, Antep karşısında yine tek forvetli. Üstelik takımda ön libero enflasyonu.
Fenerbahçe, koca ilk yarıda tek pozisyon üretememiş.
İkinci yarıda Semih-Sow ikilisi galibiyeti getiriyor ve Fenerbahçe'nin aynası oluyorsa.
Galibiyeti zora sokmanın alemi var mı?
***
İlk yarı bir faciaydı.
Her ne kadar takım önde basar görünse de, tek forvetli anlayış yapay baskıyla hiçbir pozisyon üretemedi.
Sow'un orta saha çizgisine kadar gelmesini gerektiren şartlar ortadan kalkmadıkça, Fenerbahçe'nin gol atmasının tesadüfe kaldığını söylemek haksızlık değildi.
***
Ama yediği golü iyi irdelemek gerekiyor.
Mehmet Topal'ın kaybettiği top, anında Fenerbahçe kalesi önünde gole dönüşüyorsa.
4 ön liberolu takım, iki kişilik Gaziantep bindirme ekibini seyretti.
Cenk Tosun'un ikinci yarının başında bencilce harcadığı pozisyon maçın kırılma noktası olurken, bu sezon her türlü şartta sadakate refakat eden Sow'un golü, dengeyi değiştirdi.
Futbol topu, bu adamın sihirli küresi zaten.
***
Fenerbahçe'nin ikinci yarı dönüşleri bir klasik artık.
Böyle kazanmak da bir sanat.
Gecenin önünü açan rehberlik yine Sow'a ait olsa da. Kuyt'ın mücadelesine, Semih'in zekasına, Mehmet Topal'ın özverisine özellikle parantez açıyorum.
***
Sonuç olarak…
Fenerbahçeli futbolcular kötü futbola sebebiyet vermedikleri zaman, netice görkemli oluyor.
Ama yine de sormak gerekiyor. "İstediğinizde çok oluyorsunuz da…
İstemediğinizde neden bu kadar kolay yok oluyorsunuz?"
***
Görünen o ki…
Fenerbahçe'nin gerçek rakibi kendisi.