- 18 Mayıs 2009 | Pazartesi
Puan kaybına hayır örgütünün gizli lideri
Trabzon'da, şampiyonluk işlemeli sezon sonu sergisine, son saniyede harika bir fotoğraf asıldı. Ligde 3 hafta önce, tam bitti derken, yeniden başlayan takım, dün gece de kendine devrilirken yine ayakta kaldı.
* * *
Trabzon beklenen mücadeleyi vermedi. Ama talih meleklerinin gizli geçitleri vardır. O geçitlerdeki nöbetçiler maç boyu sahada durur ama öyle bir vurur ki, gol olur. Ayak değil, yürek vuruşudur bu.
* * *
İlk dakikalarda serseri toplardan medet uman bir Trabzonspor gördüm. Bursaspor'un inatla ayağa oynama isteğine karşılık, "Topu kaldırma kuvveti" Trabzonsporlu futbolculardaydı. Sercan'daki hareketlilik, Trabzonspor forvetinde yoktu. Orta alanda Bursa'nın bariz üstünlüğü vardı. "Herhalde" dedim, "Trabzonspor'un bir yanı uyutma taktiğinde, öbür yanı tetikte."
* * *
Umut ve Alanzinho'nun 5 dakika içinde iki kez İvankov'la karşı karşıya kalması düşüncemi doğruladı. Ama ilk yarıda bu pozisyonlar dışında, Trabzon'un ortaya koyduğu hiçbir şey yoktu. Buna karşılık, Avni Aker'de yenilmeye müptela olan Bursaspor'un, çaresiz misafirlikten çıkmış, dişli bir görüntüsü vardı.
* * *
Bordo-mavililer ilk yarıda defansı geride kurdular. Kanatlar kırıktı, takımı hücuma kaldırmanın ustası sadece Alanzinho'ydu. Umut ve Gökhan Ünal iki yabancı. Umut pozisyona giriyor, 7 Bursalı karşılıyor onu. Trabzon'un en kırılgan yanı orta alandı. Beni en çok şaşırtan adam Hüseyin Çimşir. Sahadaki en ağır futbolcu, hızlı düşünemiyor, futbol zekası vasat. Asla sorumluluk almıyor.
* * *
İkinci yarının başında roller değişiyor diye düşündüm. Bu kez Trabzonspor pozisyon bonkörüydü ama gecenin kalite kokan zaman dilimlerinde, Bursaspor kalecisi İvankov'un sahneye çıktığını gördüm. Sonrasında sanki beraberliğe razı iki takımın mücadelesi. Düşündüm de, Alanzinho, rakip defansın arkasında oynasaydı, çok daha verimli olurdu. Yarattığı tehlikeler ortada. Ama adam orta alana gelip, top kazanma derdinde. Sistemsizliğin içinde, kendi başına sistem yaratmaya çalıştı.
* * *
Son dakikada maçın en özel ismi kimdi deseniz, İvankov derdim. Sonra Kirita. Umut Bulut ve Gökhan Ünal'ı da yap boz oyununun beceriksizleri seçerdim. Ama Gökhan Ünal, "Puan kaybına hayır örgütünün gizli lideri" gibi son saniyede ortaya çıktı. Ve muhteşem vurdu. Gecenin kahramanı oldu.
* * *
Trabzonspor, maçtan önce 2 adım gerisindeydi hayallerin... Son saniye saldırısıyla, bir adım daha yaklaştı. Bursaspor'a gelince... Onlar dünkü sonuçla, Avrupa düşlerine teğet geçtiler.
* * *
Trabzon beklenen mücadeleyi vermedi. Ama talih meleklerinin gizli geçitleri vardır. O geçitlerdeki nöbetçiler maç boyu sahada durur ama öyle bir vurur ki, gol olur. Ayak değil, yürek vuruşudur bu.
* * *
İlk dakikalarda serseri toplardan medet uman bir Trabzonspor gördüm. Bursaspor'un inatla ayağa oynama isteğine karşılık, "Topu kaldırma kuvveti" Trabzonsporlu futbolculardaydı. Sercan'daki hareketlilik, Trabzonspor forvetinde yoktu. Orta alanda Bursa'nın bariz üstünlüğü vardı. "Herhalde" dedim, "Trabzonspor'un bir yanı uyutma taktiğinde, öbür yanı tetikte."
* * *
Umut ve Alanzinho'nun 5 dakika içinde iki kez İvankov'la karşı karşıya kalması düşüncemi doğruladı. Ama ilk yarıda bu pozisyonlar dışında, Trabzon'un ortaya koyduğu hiçbir şey yoktu. Buna karşılık, Avni Aker'de yenilmeye müptela olan Bursaspor'un, çaresiz misafirlikten çıkmış, dişli bir görüntüsü vardı.
* * *
Bordo-mavililer ilk yarıda defansı geride kurdular. Kanatlar kırıktı, takımı hücuma kaldırmanın ustası sadece Alanzinho'ydu. Umut ve Gökhan Ünal iki yabancı. Umut pozisyona giriyor, 7 Bursalı karşılıyor onu. Trabzon'un en kırılgan yanı orta alandı. Beni en çok şaşırtan adam Hüseyin Çimşir. Sahadaki en ağır futbolcu, hızlı düşünemiyor, futbol zekası vasat. Asla sorumluluk almıyor.
* * *
İkinci yarının başında roller değişiyor diye düşündüm. Bu kez Trabzonspor pozisyon bonkörüydü ama gecenin kalite kokan zaman dilimlerinde, Bursaspor kalecisi İvankov'un sahneye çıktığını gördüm. Sonrasında sanki beraberliğe razı iki takımın mücadelesi. Düşündüm de, Alanzinho, rakip defansın arkasında oynasaydı, çok daha verimli olurdu. Yarattığı tehlikeler ortada. Ama adam orta alana gelip, top kazanma derdinde. Sistemsizliğin içinde, kendi başına sistem yaratmaya çalıştı.
* * *
Son dakikada maçın en özel ismi kimdi deseniz, İvankov derdim. Sonra Kirita. Umut Bulut ve Gökhan Ünal'ı da yap boz oyununun beceriksizleri seçerdim. Ama Gökhan Ünal, "Puan kaybına hayır örgütünün gizli lideri" gibi son saniyede ortaya çıktı. Ve muhteşem vurdu. Gecenin kahramanı oldu.
* * *
Trabzonspor, maçtan önce 2 adım gerisindeydi hayallerin... Son saniye saldırısıyla, bir adım daha yaklaştı. Bursaspor'a gelince... Onlar dünkü sonuçla, Avrupa düşlerine teğet geçtiler.