1996'nın rövanşı

Trabzonspor, hem kupayı kazandı, hem de Fener'i dağıttı. Bordo-mavililer kazanmayı, sarı-lacivertliler de kaybetmeyi hak etti. Bir alkışı da Şanlıurfalılar hak etti. Görkemli bir ev sahipliği yaptılar... Binlerce alkış onlara. Şanlıurfa sokaklarında sarı-lacivert ve bordo-mavili binlerce insan, birbirine sataşmadan, dostça dolaştı. İşte spor bu! Trabzonspor farklı kazanabileceği maçı 3-1 ile tamamladı. İlk yarıda bordo-mavililer rakibini adeta ezdi. Hele o Umut'un kaçırdığı pozisyon... Ancak beraberlik golü ile Umut kendini affettirdi. Alex'i markajla görevli Selçuk, bir an gaflete düştü ve Trabzonspor da golü yedi. Güiza da Trabzonspor'a çalıştı adeta. Genel olarak tüm futbolcular canla başla mücadele etti bordo-mavili takımda.
Yine bir 5 Mayıs'tı
Her yer Trabzon, tıklım tıklım bir stad. Küfür yok. Ne güzel. Sarı-lacivertlilerin ise adım atacak hali yok. Trabzonspor saldırıyor da saldırıyor. Nitekim bu baskılı futbol önce Umut, arkasından Engin ve en son Colman'ın jeneriklere görüntü olacak golleriyle süslendi. Bu maç öylesine bir kupa finali değildi. Hatırlayanlar bilir, Trabzonspor 1996'nın 5 Mayıs'ında Avni Aker'de Aykut ve Oğuz ile lig şampiyonluğuna mendil sallamıştı. Aynı takım, dün de Şanlıurfa'da ellerinde kupa ile tribünlere el salladı. Maç sonrasındaki kolbastıyı özlemiştik. Bu arada Engin'e lafım var. Kabadayılık yapmadığın zaman herkes seni alkışlıyor. Hangisi iyi, yuhlanmak mı, yoksa alkış mı. Sen karar ver.