Fenerbahçe'de Obradovic'ten futbol yorumu! "Böyle oynarlarsa..."

Koç, beşinci geleneksel Final Four öncesi röportajımıza hoş geldiniz. Fena değil. Elbette herkes finale kalmaktan, kupa kazanma ihtimalinden bahsediyor ama ben beş yıl üst üste Final Four'a kalmaktan söz etmek istiyorum. Çünkü siz bile, tüm zamanların en çok kazanan antrenörü olarak kariyerinizde bunu hiç başaramamıştınız. Aynı zamanda Türk basketbol tarihinde de bir ilk. İlk kez yeni formatta bir Türk takımı normal sezonu lider bitirdi. Bu da zor olsa gerek, çift maç haftalarını da düşünürsek. Bu sezon hikayelerden ibaret. Fenerbahçe Beko'nun sezonunu düşündüğümde hikayeler aklıma geliyor. İlk hikaye Tyler Ennis ve onun uyum süreci. Hatta Kaunas'taki Zalgiris maçında iyi oynadı ve galibiyete katkı sağladı. İlk hikaye Tyler Ennis'ti, birçok soru vardı. Zeljko Obradovic daha önce hiç Avrupa'da oynamamış, NBA'den gelen Kanadalı bir oyun kurucuyla oynayabilecek miydi? Çünkü sizin oyununuzda birçok detay var. Nasıl başladı ve talihsiz sakatlığa kadar nasıl gelişti? Hikayeleri düşününce, ana oyun kurucularınızdan biri Kostas Sloukas'tı. Saf oyun kurucu olarak bir tek o kalmıştı. Ben bir molayı hatırlıyorum, herkes de o Tel-Aviv'deki molayı konuştu. Biz yayındayken Kostas Sloukas'ı baskıdan korumaya çalışıyorsunuz gibi hissettik. Siz 'Bir şey yapmadan önce bana sormalısın' dediniz. O molayla ilgili ne hatırlıyorsunuz? O molayla ilgili çok detay var. Bir basketbolsever olarak molalarda ne söylediğinizi anlamaya çalışıyorum ve çok şükür ki antrenörler buna izin veriyor ve bazı detaylar bulabiliyorum. Siz Sloukas'ı uyandırmadan önce bir şey söylediniz. Jan Vesely baskı yüzünden topu Sloukas'a verememişti ve dribling yaparken topu kaybetti. Siz 'Jan, bunu yapmaya hakkın var ama önünde alan varsa.' Yani şunu anlıyorum, her oyuncunuzun saha içinde bir özgürlüğü de var. Zeljko Obradoviç basketbolundan bahsederken saha içi yerleşimi ve zamanlamanın önemini söyleriz. Elbette saha içi yerleşimi öncelikli. Sizinle 2012'den bu yana 12 ya da 13. röportajımız ve ilk günden bu yana her seferinde bunu konuşuyoruz. Saha içi yerleşimini sağlamak adına kadroyu koruyabilmek ne kadar önemli? Setlerinizden bahsederken, onları anlamaya çalışırken, bu sezon sanki setten çok konseptlere sahip olduğunuzu görüyoruz. Yani set isimleri söylemek yerine konseptlerle yürüyor gibisiniz. Bazı şeylere oyuncular karar veriyor gibi. Ayrıca Fenerbahçe ikili oyun temelli bir takım değil. Belki bir perdelemeyi sırtı dönük oyun için kullanıyorsunuz ama ikili oyun temelli bir takım değilsiniz. Evet, bazı ikili oyun temelli takımlarınız oldu ama bu sene daha farklısınız. Dışarıdan böyle hissediyoruz. Euroleague'in zirvesinde gördüğüm şey de ilginç. Elbette birçok takım çeşitli bir oyuna sahip. Fakat her takımın etiketine bakarsanız, örneğin Real Madrid birçok perde çıkışı oyunu tercih ediyor. CSKA Moskova bire birleri, özellikle bu sezon Will Clyburn ve Cory Higgins ile kullanıyor. Siz daha çok sırtı dönük oynuyorsunuz. Efes daha çok kısaların ikili oyunu üzerinden yaratıyor. Basketbolseverler için bu çeşitliliği görmek güzel. Siz nasıl görüyorsunuz. Sezonun hikayelerinden bahsediyorduk. Çoğu hikaye sakatlıklardan oluştu. Mesela Kostas Sloukas Barcelona deplasmanında oynamadı. Üstelik son dakika kararıydı ve sizin işiniz zordu. Her şey orada başladı. Birçok önemli oyuncunun önemli maçlarda oynamaması bir seri oldu. Sizin ve yardımcılarınızın reaksiyonu ne oldu? Sonra da oyuncularınız. Guduriç'in o maçta bir numara oynadığını söylediniz ama bazı lig maçlarında beş numara bile oynuyor. Bunun sırrı ne? Sezon içinde öğrendiğimiz bir bilgi beni üzdü. Yayında 'Nicolo Melli daha agresif olabilir' diye düşünüyordum ama Melli'nin de bir sakatlığı varmış ve sakatlığına rağmen oynuyormuş. Buna şapka çıkarırım, saygıyı hak ediyor. Fakat siz her zaman oyuncularınızı dinlemiyorsunuz. Jan Vesely'nin Pire'ye Olimpiakos maçı için gelmek istediğini biliyorum. Siz 'Hayır, ailenle kalman gerekiyor' dediniz. Siz her zaman aileyi ve kişilikleri basketbolun önüne koyarsınız. O noktada kararı Jan'ın yeni doğan bebeği ve ailesiyle kalması gerektiğine karar verdiniz. İstanbul'daki hayatınızdan bahsetmek istiyorum. Buradaki altıncı yılınız. Neler yapıyorsunuz? Boş vakitlerinizde ne yapmayı seversiniz, gerçi çok boş vaktiniz olmadığını da biliyorum. İstanbul'da ne yapmayı seversiniz? Her zaman sakinliğinizi nasıl korursunuz? Bazı anlar geliyor, önce hataya tepki veriyorsunuz. Sonra oyuncular molaya yürürken sizi bir-iki kez nefes alırken görüyorum. Molaya öyle başlıyorsunuz. Bir duyguyu bu kadar yukarıda yaşadıktan sonra sakinleşmek nasıl mümkün oluyor? Phil Jackson hayatında hep Zen felsefesini kullandı. Siz böyle felsefi ya da psikolojik destekler alıyor musunuz? Gördüğüm şey şu. Fenerbahçe'yi bir opera olarak düşünürsek, bir sanatçı oynamıyorsa, diğer herkes onun repliklerini de ezbere biliyor. Bu Fenerbahçe'de büyüleyici bir olay. Her sezon, her takımda görebileceğiniz bir şey değil. Bunu nasıl mümkün kılıyorsunuz? Antrenörlük kariyerinizde 60'larda, 70'lerde, 80'lerde, 90'larda ve şimdi 2000'li yıllarda doğmuş oyuncularla çalıştınız. Beş jenerasyon. Fark ne? Oyuncu yaklaşımı açısından fark ne? 30 sene önce oyuncular ne yapardı, şimdi ne yapıyor? Yaklaşımları ne? Genellikle yeni jenerasyonun konfor alanında kalmayı sevdiğini görüyorum. Gördüğümüz kadarıyla takımınız da birbirine çok yardım ediyor. Özellikle savunmada. Bire birde çok iyi savunmacılarınız yok ama beşe beşte harika savunma yapıyorsunuz. Sebebi bu mu? Belki de bu yüzden, birçok takımın bire bir hücumlarını size karşı kullandığını görüyoruz. Buna nasıl hazırlanıyorsunuz? Saras da bu playoff eşleşmesinde taktiklerini çok fazla değiştirdiğini gördük. Aslında onun da taktikleri sizinkine benziyordu, pota altından başlayan bir oyunu vardı. Belki Milaknis'le perde çıkışı oyunları. Şimdi özellikle ikinci maçta çok şey değiştirdi. Daha çok kısalarıyla hücum etti, çembere gitti. Önce, eski antrenörü ve arkadaşı olarak onunla ne kadar gurur duyuyorsunuz? İnsanlara anlayışını değiştirebileceğini de gösterdi. Futbolu sevdiğinizi biliyorum ve soru da bununla çok alakalı. Tottenham Hotspurs - Ajax maçı. Ajax büyük bir avantaja rağmen finale kalma hakkını kaybetti. Sonrasında beIN SPORTS yorumcusu Jose Mourinho, 'Ajax çok iyi bir felsefeye sahip. Onlara çok saygı duyuyorum ve onların felsefesinde oynanan maçları izlemek keyif veriyor. Ancak bu tip durumlarda felsefenizden vazgeçip stratejiye gitmeniz gerekiyor. Pochettino bunu yaptı, stratejiyi tercih etti, uzun bir forvet koyup rakibi yendi. Yani strateji, felsefeyi yendi.' Siz bu tip bir duruma nasıl bakıyorsunuz? Jose Mourinho ile aynı fikirde misiniz? Yani siz Mourinho ile aynı fikirde değil misiniz? Futbol hakkında konuşuyorduk, aslında konuşmuyorduk ama oraya geldi. Ne tarz futbolu seversiniz? Çünkü izlemeyi sevdiğinizi biliyorum. Çim sahada tarzınız ne? Pas oyununu mu, direkt oyunu mu seversiniz? Guardiola'dan bahsediyorsunuz. Basketbola dönelim. Futbolda da fena değilsiniz. Biz Taktik Tahtası'nda futbol ve basketbolun ortak noktalarını işlemeye çalışıyoruz. Özellikle son dönemde futboldaki duran toplarda perdelemeler kullanılmaya başlandı. Peki, bu sezon başka bir göreviniz daha vardı. Oy birliğiyle Euroleague Antrenörler Birliği'nin başkanı seçildiniz. Niye böyle bir birlik kuruldu? Amacınız neydi? Ergin Ataman'la konuşurken 'Tabii ki Zeljko Obradoviç başkan olacaktı. Oy birliğiyle başkan seçilmeliydi.' dedi. Herkes sizin başkan olmanız için oy kullandı. Nasıl hissediyorsunuz? Hakemler ve oyuncularla ilişkileriniz de değişecek bu noktadan sonra. Euroleague antrenörlerinin %90'ı bu birliğin içinde. Ancak Barcelona gibi güçlü bir organizasyonun antrenörü Svetislav Pesic gibi isimler yok. Kliniklerden bahsettiniz. Bu sene Badalona'dasınız. Daha çok olacak mı? Belki Final Four hafta sonu gibi? Barcelona'daki toplantıdan bahsettiniz. Ergin Ataman röportajında bir hikayeden bahsetti. Önceki sene el sıkışma sorunu ve birçok tartışma yaşamıştınız. Ataman sizden yaşça küçük biri olarak, Türk geleneklerinde küçüğün görevidir, size gelip aranızı düzelttiğini söyledi. O an nasıldı? Efes ve Ataman'la Vitoria'daki rekabetiniz için ne dersiniz? Euroleague'de maç içindeki geri dönüşler, bazı yakın geçen maçlar derken hiç tahmin edemiyorsun. Fakat Final Four çok daha farklı. Siz orada olmaya alışıksınız. Efes, 18 sene sonra orada. Öyle mi? Ancak saha dışında da birçok organizasyon var. Basın toplantıları, açılış günü, gala... Birçok kez basın toplantılarında, soruları sevmediğinizde 'hadi gidelim' diyor gibisiniz. Sanki hep parkede olmak istiyorsunuz. Sakatlıklardan bahsedelim. Joffrey Lauvergne ve Gigi Datome yok, resmen açıklandı. Jan Vesely ve Nikola Kalinic'in durumları da belli değil. Önce son ikisinden başlayalım. Oynayabilecekler mi? Lauvergne ve Gigi? Final Four için, üst üste beşinci yıldayız. Her sene seyirciler için gelmek zorlaşıyor. Çünkü beş yıl içinde kur ve ekonomik durum çok değişti. Sizin taraftarınıza mesajınız nedir? Ne gibi bir atmosfer bekliyorsunuz? Türk basketbolu için iki Final Four takımına sahip olmak ne kadar önemli?