Bayat Azizsilin!

Fenerbahçe"ağır depresyon" hastası gibi… Son haftalarda maçlarını izlerken bütün belirtilerini net olarak görebiliyorum. Enerji azlığı, her şeye karşı isteğini kaybetme, konsantrasyon güçlüğü… Önceki gün bazı futbolcularla konuşuyorum, hemen hepsi şampiyonluğa olan inancını tamamen kaybetmiş durumda… Oysa daha kaybedilmiş bir şey yok.
Yaşlı ve tecrübeli iki takımın mücadelesinde sahada şampiyon olmayı düşünen bir Fenerbahçe yoktu. Savruk, kopuk ataklar, inancını yitirmiş futbolcular… İki takım oyuncuları da, "Artık bitse şu lig, tatilimizi yapsak" havasında oynadı.
10 kişi kalmış rakibe karşı adamakıllı pozisyon dahi bulamadan maçı bitiriyorsan benim artık söyleyecek sözüm yok.

Artık etki etmiyor
Son dakikalarda Emre'nin mükemmel şutu gol olmasa karşılaşmayla ilgili fazla konuşacak bir şeyimiz olmayacak.
Yıllardır takımın bütün yükünü omuzlayan, saha dışı birçok etkenle uğraşmak zorunda kalan Emre'nin golü atması anlamlıydı. Kaptan yaşadığı bir sürü olumsuzluğa rağmen takımının yarıştan kopmamasını sağladı.
Zaten ondan başka da şampiyonluğa inanan ikinci bir oyuncu yok takımda… İsmail Kartal'ın, maçın son dakikalarında ve gole ihtiyaç varken Diego'yu alıp oyuna Selçuk'u sokması gecenin bombasıydı! Anlaşılan hoca da dengesini iyice kaybetmiş!
Başkan Yıldırım, sürekli soyunma odası basıp, "Azizsilin" enjekte edeceğine, oyuncuların dertlerini dinleyip, paralarını verseydi emin olun bugün durum çok farklı olacaktı. Takımdaki bu çöküş halinin, bozuk psikolojinin en büyük sebebi Aziz Yıldırım'dır.
Artık bayatlamış, "Azizsilinler" takıma etki etmiyor.