ABD’ye bile yazık oldu

Şili'ye, Uruguay'a, Meksika'ya, Yunanistan'a, Nijerya'ya, Cezayir'e, İsviçre'ye yazık olmuştu. Son çeyrek finalisti belirleyecek Belçika - ABD maçı öncesi, "ABD'ye yazık olacak" beklentisi hakimdi.
Her nedense Curtois, Fellaini, Van Buyten ve Hazard'ın takımını hayli antipatik bulmakta olduğumdan Howard ve Jones'un ABD'si bana hayli şirin geliyordu. "Dünya'nın ağır ağabeyi ABD"nin milli takım oyuncularını birer "topçu" değil de birer "sporcu" gibi görüyordum zaten. Elinden geleni sonuna kadar ortaya koyan, rakiple değil kendileriyle yarışan birer atlet...
Doğrusunu söylemek gerekirse Klinsmann için de içten içe heveslenmekteydim. Arjantin - Belçika çeyrek finalinin eziyet gibi geçeceğinden de
adım gibi emindim. Oysa ki; ABD'li versiyon daha bi' aromalı olacaktı zannımca. İlk yarıda Belçikalı topçuların hal ve tavırları ve ABD'nin cesur direnişiyle daha da havaya girdim. Ama biraz da tedirgindim; turnuvanın en az gol yiyen takımı olmasının yanı sıra, Belçika'nın attığı dört golün tamamı son 70. dakikadan sonra gelmişti.
İlginçtir ikinci yarıda dakikalar 70'e gelene kadar ABD mucize eseri gol yemeden ayakta kaldı.
O mucizenin adı; Tim Howard'tı. Mirallas'ın da oyuna girmesiyle Belçika nefes kesen bir baskı kurmayı başarmıştı. Neuer'in ezber bozan performansından bile görkemliydi neredeyse.
Uzatmaların başında gelen gole kadar tüm dünya Howard'ı konuştu.
Sonra 2-0, ardından 2-1... Nefes kesen maçı hakeden kazandı ve elbette ki "ABD'ye yazık oldu".