Hakemlerin ve yöneticilerin, puan cetveli üzerinde bu denli etkili olduğu futbol ligi, dünyanın hiçbir ülkesinde yok. Futbol sadece futbol değil ülkemizde. Politika, ticaret ve ihanet! Ve o yüzdendir ki, adalet bazen topuğundan vuruluyor. Bazen kalbinden.
***
Araştırması yapılsın, son 5 yılda hakemler tarafından en çok hırpalanan takım Beşiktaş'tır. Hakemlerin üçüncü büyüğe tahammülü mü yoktur? Beşiktaş'ın çıkardığı sesin hükmü mü yoktur, nedir bilinmez ama Beşiktaş'ın kayıpları, hakemlerin en büyük ayıplarından biridir. Ama mazi herkes için camdan bakıyor. Ayıpları ve kayıtlarıyla... Beşiktaş, Fenerbahçe'ye karşı Adnan Polat'la ittifak yaparak büyüklüğünü inkâr ederken, kendi başkanına tepki göstermeyi bilemedi. Ve ne büyük tesadüftür ki, Beşiktaş'ın en çok canı yandığı maçlar, Galatasaray maçlarıdır. Beşiktaş'ın büyüklüğüne darbe vuran da, hakemler kadar Yıldırım Demirören'dir...
***
Beşiktaş'ın hakemlere gösterdiği tepki, sonuna kadar haklı bir davanın tepkisidir. Ama o tepkiyi sadece kendi canı yandığı zaman ortaya koydu. Bugün Galatasaray ve Fenerbahçe'nin hakemlerden yana şikâyeti yok. Aziz Yıldırım ve Adnan Polat'ı ligin ikinci yarısında göreceksiniz. Adaletin mi, ganimetin mi peşinde olduklarını cümlemize gösterirken...
***
Futbolun ruhu, taraftarın tepkisinde gizli. Baktığınız zaman, bütün takım taraftarları adalet istiyor. Ama sadece kendi takımı için. Herkes kendisinde olmayanı başkasında arıyor. Karşı saflardaki yazarları amigo diye niteliyor, kendi takımındaki amigolara neredeyse ibadet ediyor. Kulüp yazarlığını besleyen, tek taraflı bakan taraftarlarsa, bu mudur gerçek adalet?
***
Televizyonlardan şikâyet ediliyor ama duayenleri belirleyen yine taraftar. Adaletinden her şekilde şüphe edilenleri, "bilir kişi tayin edenler", yarattıkları canavardan şikâyetçi oluyorlar. Tahrik mekanizmasını çalıştırmakla, ağzına geleni söylemek arasında harika oyuncular duruyor ekranlarda. Taraftarlar da muhteşem seyirciler olarak yerini alıyor. Ekrandaki yorumcularda kendi istediğini duymak isteyenler için, sahte bir adalet pazarı var. Gerisi ana avrat sövgü...
***
Adaleti gerçek sahiplerine dağıtmadan meseleyi çözemeyiz. Hakemlerin ve ekrandaki futbol yorumcularının yönlendirdiği bir futbol ligi olmaktan kurtulmak istiyorsak, önce kendi çıkarlarımıza karşı haykırmalıyız. Kulüp başkanlarınızdan sakın ola adalet beklemeyin. Hiçbirinde o zarafet yok. Her birinin nabzı, sadece kazanmak uğruna atıyor. Nasıl olursa olsun kazanmak. Her birine beleş penaltı verin, bataklıktan çıkan kupayı uzatın müzelerine götürürler. Ne yaparsanız, sizler yapacaksınız ama... Sanırım büyük çoğunluk, kulüp başkanlarının gölgesinde yürüyor.
***
Adalet, ya ruhtadır, ya hiçbir yerde. Bütün taraftarlar, elini vicdanına koyup, muhasebe yapsın. İnanın, kimsenin kimseden yok bir farkı. Tek fark, tribünlerdeki şarkı.
