Hakemler maçları yönetmedi, ligimizi yönetti ve puan cetvelini onlar düzenledi. Adaleti, hakemlerin en büyük serveti zannederdim. Ağzı adaletsizlik yatağı olmuş hakemleri izledikten sonra vazgeçtim. Onların serveti haksızlık. Durum, düşündüğümüzden de ciddi. O yüzden Mahmut Özgener ve Oğuz Sarvan, futbolun kalbinden elini çeksin. Adam gibi maç yönetemeyen hakemlerin arkasında durmak yerine... Adam gibi öne çıkıp, "İstifa ediyoruz" demek daha onurlu bir davranıştır.
***
Galatasaray-Beşiktaş maçında seyir zevki yüksek bir mücadele vardı ama sahada yüreksiz bir Cüneyt Çakır vardı. Gökhan Zan kırmızı kartlık. Penaltılar tartışılmaz. Delgado'nun kırmızı kartı tartışılır. Benim isyanım Galatasaray maçlarında hakeme el hareketi yapanları idam eden hakemlik, Galatasaraylı futbolcuların el hareketlerine sezon başından beri niye teslim olur? Ve neden çifte standart?
***
Bu hafta da hakemlerin toplu kıyımı vardı. Konyaspor katledildi. Önder Turacı'nın attığı golü Fenerbahçe yese, Fenerbahçeli yöneticiler böyle suskun kalır mıydı? Sivasspor karşısındaki Gençlerbirliği katledildi. Gençler'in penaltısı verilmedi, Sivasspor kalecisi Petkoviç de kırmızı kart görmeliydi. En zor şartlarda ayakta kalmanın takımı olarak alkışladığımız Sivasspor'un Hüseyin Göçek'in ikramına ihtiyacı yok. Ama Bülent Uygun'un, böyle bir hakemin adaletsizliğini reddedecek açıklamalarına, futbolun ihtiyacı var.
***
Trabzon'da yeni bir hakem faciası vardı. Korkaklığın sembolü Fırat Aydınus'la bu kez Eskişehirspor katledildi. Ne oldu şimdi? Trabzonspor'un istediği adalet geri mi geldi? Sadri Şener ve yönetici arkadaşlarının, bu maçtan sonra da, hakemleri yerden yere vurması gerekir. Ama şunu biliyorum ki... Bu ülkede herkes, hakem hatalarının kendi lehine olması için haykırıyor. Gerçek adalet için değil.
***
Mesele sadece hakem meselesi değil. Yorumcular da işine geleni görüyor. Erman Toroğlu'na göre Gençlerbirliği takımını katleden Hüseyin Göçek, ilk yarının en başarılı hakemi. Niye? Böyle hakemlerin hatalarından beslenmek için mi? Sahada olmayan adaletin, ekrandaki uzantısı olduklarını göstermek için mi? Televizyonda futbol yorumu yapmakla, teknik direktörlük yapmak arasındaki en acı gerçeği de Mustafa Denizli belgeledi zaten. Gördük ki, ekrandaki çenebazlıkla, sahadaki sihirbazlık kardeş değilmiş.
***
Ali Sami Yen'deki gol yağmurunda, Mustafa Denizli'nin boyaları aktı. Yağmura dışardan bakarken melankolikti. Maçtan sonra, "Bu takımda psikolojik desteğe ihtiyacı olan benim" diyen bir teknik adamın çaresizliği içler acısıdır. Maç öncesindeki simyagerin, bir maçla kimyası bozulduysa... Kendisine acıyana biz de acırız. Televizyonda yorum yaparken, Ertuğrul Sağlam'ın yerine göz diken bir teknik direktörün, acınacak haline de gülmeyiz. Kendini kaybeden bir teknik adamla, Beşiktaş'ın kaybettiklerini kazanmasının mümkün olmayacağını söyleriz ancak.
