Mecal

Maç sabahı spor merkezlerine ardı ardına düşen flaş gelişmelerle şüphem iyice artmıştı;
"kadroda olmadığını gören Linnes, Florya'yı terketti" ve hemen ardından "Cavanda maç kadrosuna alınmadı." Sabri'nin yedek soyunacağıysa birkaç gün öncesinden öğrenilmişti.
Geniş kadrodaki üç sağ bekle ilgili bu gelişmeler, İgor Tudor'un Semih'i sağ bek olarak kullanabileceğini işaret ediyordu.
Ama bizimki de dahil; tüm G.Saray muhabirlerinin maça çıkış kadrosunda savunma dörtlüydü.
Oysa ki, 19 Şubat tarihli yazımda;
"Yoksa; ufukta üçlü savunma olasılığı mı var? Kısa vadede böyle bir değişiklik çok riskli olur..." demiştim.
Bu büyük riski aldı Tudor. Çünkü;
'yeni' iken güçlüsünüzdür ve kumar oynamaya cüretiniz vardır. Kimse, göreve geldiğinin ikinci haftasında kötü bir sonuç aldığı için kovulmaz.
Peki bu radikal karar doğru muydu?
Hakem Bülent Yıldırım az düdük çalmak niyetiyle karşılaşmaya çıkmıştı ve bu aslında pek de bir şey olmayan maçın seyir keyfini bir nebze arttırıyordu.

Pamuk ipliğiyle bağlıydı
Yasin'e, Atınç'ın Beşiktaş ceza sahası içinde yaptığı hareket faul olabilir ama tespiti çok zor bir pozisyondu.
Yine de; penaltı verilse kim ne diyebilirdi ki? Aynı şekilde ikinci yarıda Quaresma'ya yapılan faul de penaltıydı.
İlk yarım saat maça pamuk ipliğiyle bağlıydı Galatasaray. Ardından gelen iki pozisyonla ise taraftarını umutlandırdı.
İlk yarı her iki teknik adamın istediği gibi golsüz bitti.
İkinci yarıya kazanmak zorunda olan Tudor'un daha farklı bir senaryoyla çıkmasını bekliyordum.
Güneş'in beraberliğe kötü sonuç demeyeceğinden emindim.
Devre arasında Erman Toroğlu'yla yaptığımız yayında "gol olursa, duran toptan olur" demiştik. Öyle de oldu...
Talisca sert vurdu, baraja çarpan top Muslera'yı yanılttı. Galatasaray adına son koz, Rodrigues ile Eren'in 75. dakikada oyuna girmeleriydi. O da fayda etmedi.
An itibariyle memleketimizin en geniş taraftar desteği artık Başakşehir'de.
Bakalım onlar bir mucizeyi gerçekleştirebilecek mi?