Alkışlar

Akhisar Belediyesporlu futbolcular, şampiyon Fenerbahçe takımını alkışlarla karşıladı.
Türkiye için önemli bir olay.
Takımlar arasında ortalaması alınan zavallı tepkilere karşı, Akhisar'ın alkışları çok şeydir.
Hatta olağanüstüdür.
Ahlaksızlık hukukuyla geçinen üçüncü dünya ülkesinde. "Yılların zarafetidir!"

***

Bu alkışların kalbine girersek, Akhisar takımı yöneticilerini, teknik direktör Hamza Hamzaoğlu'nun duruşunu ve futbolcuların sportmenliğini de bizler alkışlamalıyız.
Çünkü o alkışlar.
Şampiyon bir takıma haklarını teslim ederken.
Bu ülkede kök salmış çirkinliği öldürdü.
Saygısızlığı yok etti.
Anlayana!

***

Futbol bir kültürdür.
Ülkenin ruhunu yansıtır.
Ama ne utançtır ki, bu ülke ahlaksızlığa bile falso verenler ülkesi.
Dışarıdan heybetli görünen, içi çirkinliklerle dolu futbol ülkesi.
O yüzden kırk yılda bir gerçekleşen, "olması gereken" bir davranışı bile.
Olağanüstü değerlendirmek zorundayız.
Çünkü bu ülkede her olunur.
Sadece rezil olunmaz.

***

Melo'yu izliyor musunuz?
Eşi benzeri yok.
Çünkü arkası sağlam.
Onun çirkinliklere açlığı doyacak gibi değil ama.
Yaptıkları ve yapacakları da bazı hakemler ve yöneticiler için "çirkeflik panayırı!"
Düşünüyorum da.
Futbolu bıraktıktan sonra Melo'yu televizyonda yorumcu yapsınlar.
Çünkü "adam olmamak" yorumculuk için harika bir referanstır.
Bu kadar çirkefliğin temsil gücü yarım kalmasın.

***

Çirkinliklerin çuvalını ekranlarda dolduruyorlar. "Televizyonları pis heriflerden temizlesinler" desek kim alkışlar?
Hiç kimse!
Meselenin asıl utanç verici yanı... O pis heriflerden daha kirlisi, onlara o sahneleri tahsis edenler!
Onlar "on line" kalıyorsa.
Soysuzluğu doruğa çıkarmak her zaman para ediyorsa! "Bizlere sadece Akhisar'ın alkışları yeter" demekle sezonu kapatmış olacağız.

***

Bu arada futbol adına alkışlanması gereken adamları da unutmayalım.
Roberto Carlos'u mesela.
Tüm zamanların en özel sol kanat oyuncusu, teknik direktörlük deneyiminin ilk yılında, hem teknik hem insani olarak özeldi. Şifo Mehmet'i mesela.
Gençlerbirliği'ni düşme kuyusundan çıkardı da, yokluğundaki Antalyaspor'un ne hale düştüğünü tescil etti.

***

O alkışlar ki… İnsanların kendi duruşlarına verilen ödüldür.
Hayatın adaletine inanmak gibi.
O alkışlar ki… İnsanlarını iyi tanır.
Üzerinden yıllar geçen bir aşkı yeniden anmak gibi.