Birbirini tanımak

Vitor Pereira, öncelikle savunmayı düşünen bir taktik anlayışla sahadaydı.
Ancak gol yememeyi bu kadar önemsiyorsa oyunda Diego değil Mehmet Topal olmalıydı. Diego özellikle ilk yarıda aldığı her topu rakibe verdi. Kaptırdığı topların çoğu da Fenerbahçe kalesinde tehlikeli oldu.
Emin olun şu maç bir ay sonra oynansa kadro kalitesiyle sarılacivertliler turu geçerdi.
Hep takımın birbirini tanımasından bahsediyoruz. Bu bir bahane değil, gerçeğin ta kendisi… Ayağına topu alan her oyuncu 1-2 saniye düşünmeden pas veremiyor.

Düşünürken rakip basıyor
Oysa yıllardır birlikte oynayan rakibin adeta ezbere oynuyor. Sen düşünürken rakip gelip basıp topu alıyor.
Bu basit gibi görünen sorun Fenerbahçe'nin Şampiyonlar Ligi'ne havlu atmasına neden oldu.
Sow etkisiz, Nani etkisiz, Diego'yu konuşmaya gerek yok! En çok güvendiğin hücum hattı yerlerde sürünüyor.
2. bölgeyle 3. bölge arasında sanki kilometreler var!
Tüm bu olumsuzluklara rağmen bulunan altın değerindeki pozisyonlar kaçınca Fenerbahçe'nin gardı düştü.

Pereira'nın etkisi!
Hakemin de etkisini es geçmeyelim.
Verdiği garip kararlarla sarı-lacivertli oyuncuları gerdi.
Penaltı kararı ise doğruydu. Fenerbahçe'nin oyunu dengelediği ve iyi oynamaya başladığı dakikalarda arka arkaya yenen goller büyük şanssızlıktı.
Bunda Pereira'nın rakip futbolcularla itekleşmesinin de etkisi var. Bu tip hareketler takımı olumlu da etkileyebilir ama bozabilir de… Ne yazık ki bozgun Pereira'nın atılmasıyla başladı...
Yeni ve henüz hazır olmayan takımı Şampiyonlar Ligi'ne veda etti diye eleştirmemek lazım.
Ama milyonlarca euro harcanarak kurulan takımın mutlaka Avrupa'da devam etmesi gerekir.
Yoksa çok yazık olur.