Sözcükler

Fenerbahçe önce "nasıl şampiyon olunur" gerçeğini gösterdi.
Ardından da "Şampiyonluk nasıl kutlanır" zarafetini.
Birçokları bu büyüklüğü yıllarca arasalar bulamazlar.
O yüzden en güzel sözcükleri onlar hak ediyorlar. "Kimlik sorulduğunda Fenerbahçe'yi göstermek özellikse...
Ata yadigarı duruşa saygı göstermek de büyüklüktür."

***

Şampiyonluğun kalbini görmek istiyorsanız.
Aziz Yıldırım'a bakacaksınız.
Adaletsizliğin hesapsız kabul gördüğü bir ülkede en çok haksızlığa uğrayan adama.
Kimsenin kumaşını biçemediği yürekli bir gömlek var üzerinde.
Fenerbahçe aşkına ayaklanan bir kalbi var.
Aziz Yıldırım'ın kendini savunma hakkını kayıtlardan silenler.
Tarihten asla silinmeyecekler.
Fenerbahçe'ye en kötü zamanlarda bile ümidi kesmemeyi öğreten adamı "yılın adamı" seçiyor.
Futbolun içindeki sözcükler.

***

Bazen bir sözcük, dibe vuranları açığa çıkaran duruştur.
Uçaktaki sövgülü şarkılar "sportmenlik leşiydi!"
O kadar insan bir araya geldi de, kullanacakları bir insani sözcük bulamadılar.
Küfür etmek dünyanın en basit eylemidir.
Oysa bir kağıt parçasında yazan Şampiyon Fenerbahçe sözcükleri, şampiyonluğun kendini göndere çektiği yeri işaret ederken, çirkinlikleri saygıya davet eden pusula görevini de üstlenmiştir.
Anlayana!

***

Ayrıca Şampiyon Fenerbahçe pusulası, çok değerli bir gerçeğin de ifadesidir.
Öyle ya ikincilik bu kadar değerliyse...
Bir takım ikincilik için dünyayı ayağa kaldırıyorsa.
Şampiyonluğun karşısında esas duruşa geçmeli.
Sporun ruhu bunu emreder!

***

Aziz Yıldırım konuşurken, "Alex" diye bağıranlara gelince.
Şampiyonluk gecesinde sahadaki futbolcuların emeklerini görmezden gelenlerin, Fenerbahçe taraftarlığıyla uzaktan yakından ilgileri yoktur.
Onlar tribüne girdikleri için kendilerini taraftar sayamazlar!
Şampiyonluk gecesine sokulmuş lejyonerlere söyleyecek tek söz kalıyor! "Tutukluk yapan tabancalarınızı yağlayanların yanına gidin!"

***

Bazen sözcükler adrese teslim olmalı.
Ben köpekleri severim.
En çok da insani yanı olan köpekleri. Ama insanlıktan çıkmış köpekleri sevmem.
Futbolculuğun adamlık yanından çıkıp, itlik yanına soyunanları sevmediğim gibi.
Eğer bir futbolcu çirkinlikleri bünyesinde topluyor da.
Üstelik çirkefliklerini alışkanlık haline getiriyorsa.
Onun gibilerine söylenecek tek söz kalıyor. "Futbolun; önüne atılan kemikleri toplayacak birilerine de ihtiyacı varmış!"

***

Hayat böyledir.
Kuştan ibret almayanlar.
Sözcüklerden nasibini alır.