Galatasaray'ın son haftalarda aldığı kötü sonuçtan dolayı birçok kişi Antalya maçından da korkuyordu. Kırmızıbeyazlı takımın erken gelen ilk golünden sonra böyle düşünenler, ikinci golü de Galatasaray kalesinde görünce ne kadar haklı olduklarını düşünmeye başladılar. Ben maçı Maslak Shereton'da Galatasaraylı Sporcular Derneği'nin balosundan ayrılarak otelin bir bölümünde birkaç Galatasaraylı arkadaşımla izledim. "Bu maç böyle sonuçlanmaz, Galatasaray Antalya'ya yenilemez" diye düşündük. Devrenin 2-1 bitmesi maçın da Galatasaray lehine döneceğinin bir habercisiydi. Geçen hafta 18 dakika kala oyuna giren Keita'yı Rijkaard nihayet ilk 11'de oynattı. Keita'nın bu takımda oynaması gerektiğini savunduğumu sürekli okuyucularım biliyorlar. O da Elano da bu maçta görevlerini yaptılar. Maçın dönmesinde, gol atıp, attırarak başrol oynadılar. Özellikle Keita, "Ben her zaman bu takımda oynarım" dedi.
Her türlü kazanmalı Fakat, Rijkaard anlayamadığım bir nedenle (Kendisi biliyordur herhalde) bu kadar iyi oynayan bir futbolcuyu üstelik de maç tamamen kopmadan, sonuç garantiye alınmadan oyundan çıkardı. Eminim Keita, çıkışından rahatsız olmuştur. Bu kadar üst düzey oynayıp, yıldızlara teknik direktörlük yapmış birisi, futbolcu psikolojisinden nasıl anlayamıyor, hayret! Galatasaray seviyesindeki bir takım, ne olursa olsun 2-0 geriye düşmemeli. Her hafta tanıdığım oyuncuları şunu ya da bunu yapamadılar diye eleştirmek, örneğin kademeye giremediler, kornerden gelen topta rakibi tutamadılar, hücuma çıkamadılar, geri dönemediler ve gol kaçırdılar demek istemiyorum. Bu takım bu kadar pahalı teknik direktör ve oyunculardan kuruluysa, bir oyuncu bedelinin bütçesi olan rakiplerini her türlü şartlarda hem İstanbul'da hem deplasmanda mağlup etmeli. Bu tür kazanılan maçlardan sonra da galibiyet abartılı kutlanmamalı. Çünkü iki takım arasında ciddi bir fark var. Ancak büyükler, eşit güçteki takımlar kendi aralarında kazanıp kaybederek şampiyonluğu belirlemeli.
