Geçen hafta sonu, Premier Lig'in vasat takımlarından Wigan gitti, 90 dakika mahkum oynadı Chelsea'ye, ama son dakikada Heskey attı ve maç 1-1- bitti. O zaman bir kez daha düşündüm. Chelsea karşısında bu kadar üstün oynayan Fenerbahçe, Wigan'dan daha mı kötü bir takımdı ki yenildi ve elendi? Sonuç basitti aslında. Chelsea 3 kez geldi, 2 attı; Fenerbahçe
3 kez gitti ama atamadı. Fark burada, yani gol atan adamlarda ve beceride idi. O zaman Fenerbahçe ne yapmalı idi? Müthiş bir takım oyunu oynadılar bu sene. Hemen her adamdan alabilecekleri verimin en az % 50 fazlasını aldılar. Takımda tam 12 futbolcu gol attı. Gol yükünü birlikte çektiler. Çünkü takımın en büyük derdi buydu. Gerçek anlamda bir santrforu yoktu. Semih yapabileceğinin en iyisini yaptı ama yanında ve yedeği olan adam Kezman'dı! Hal böyle olunca da bir yere kadar gitti ve tıkandı takım. Ben Fenerbahçe'nin takım oyununa güvenerek "Fenerbahçe İstanbul'da Chelsea'yi yenecek" dedim. Yine aynı takım oyununa güvenim nedeni ile 'Chelsea'yi eleyecek' diye devam ettim. Ama ne oldu? Orada 3 pozisyona girdi Fenerbahçe, hiçbirini atamadı. Chelsea de 3 pozisyona girdi ama 2'sini attı. Fark da burada idi, onların adamları çoktan seçmeli golcülerdi ve birinden biri çıkıp işi bitirebiliyordu. Oysa Fenerbahçe'de bu şans yoktu ki? Ne şansı mı? Golcü alternatifi şansı elbet. Bakın aşağıdaki tabloya, yarışılan takımların golcülerine bir göz gezdirin. Adamların hiç oynatmadığı yedekleri bile Türkiye'ye gelse ilah olur. Ya Fener? Hâlâ önce "Semih mi, Kezman mı" yı tartışıyorlar. Sonra da Semih'i bu tartışmaların içinde, yanlış kullanarak ve alabileceğinden daha fazla yükü üzerine bindirerek kaybediyorlar. Semih olsa ne olur, Kezman olsa ne olur? Rakiplerdeki adamların isimlerine, seçeneklerin kalite ve bolluğuna dikkat edin. Evet, Fenerbahçe bu kadro ile buraya kadar gelmekle başarılıdır ama bunun daha ötesi de o listedeki adamlardan en az 2 tanesini gerektirir.
Servisi