Fenerbahçe'de zor kazandıklarını kolay kaybetmenin kapısı Sivasspor maçıyla açıldı.
Puan kaybetmenin taslağı aslında maçtan önce belirlenmişti.
Milli takımlarında oynamak Valencia ve Szalai'nin kulübede oturtulmasına gerekçe gösteriliyorsa, Muslera'nın dünyanın bir ucundan gelip oynatılmasına ne diyeceksiniz?
İnsani değerleri bu kadar ayakta tutuyorsak her mesleğe vicdani gözlerle bakalım.
Maden işçileri üç kuruşa çalışıyor üstelik hayatta kalmak için mesaiye bile kalıyor.
Ayrıca Valencia gibi biri 19 saat yolculuk yapsa da sahanın içinde rakibi yıpratacak her türlü aksiyonu yaratacak biridir.
Ve kulübede oturtulması gereken biri varsa kesinlikle Mesut Özil'dir.
Geldiğinden beri uykulu halinden ödün vermemişken!
Bir maça bu haldeki Mesut Özil'le başlıyorsanız puan kaybetmeye gönüllü yazılıyorsunuz demektir.
Çünkü futbol emekle şekillenir sükseli kartvizitle değil.
Mesut Özil, Sivasspor karşısında boş vakitlerini değerlendirdi ya da maç boyu hoş vakit geçirdi.
Bir pozisyonda bile rakibine diş geçirmeye soyunmazken, gencecik Muhammed'in verdiği mücadeleye göz ucuyla baksın da giydiği formanın hakkını vermek için biraz kılını kıpırdatsın!
Fenerbahçe sezon başından beri rakiplerine orta alanda meydanı bu kadar boş bırakmamıştı.
Disiplin kuşunun kanadını kıran Kaleci Altay'a gelince, bunu ilk kez yapmıyor.
Yanlışlar alışkanlığa dönüşüyorsa kalede tehlike var demektir.
Maçın sonunda "Sivasspor, Fenerbahçe'nin yoluna taş koymanın koleksiyonunu yapıyor" dedim.
Geçen sezon Sivas karşısında şampiyonluğu teslim eden uysallıkla dün geceki yetersizlik arasında bir yakınlık varsa, bunda Sivassporlu futbolcuların da payı çoktu.
Haklarını verelim.
